ارائه الگوي كيفيت زندگي كاري سربازان در مراكز نظامي مطالعه موردي (نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي ايران)

چكيده: چالش مهمي كه در سال‌هاي اخير با توجه به كاهش چشم‌گير جمعيت جوان به‌ويژه در كشورهاي درحال‌توسعه با آن مواجهه است، افزايش كيفيت زندگي كاري سربازان است كه يكي از عوامل بسيار تأثيرگذار بر خدمت داوطلبانه سربازي توسط جوانان و بهره‌وري بالاي اين دوران كه مي‌تواند منجر به افزايش توانمندي نظامي و دفاعي براي حفظ و حراست از امنيت كشور شود. در حال حاضر، الگوي در اين زمينه، وجود ندارد؛ بنابراين طراحي اين الگو امري ضروري است. اين پژوهش، باهدف ارائه الگوي افزايش كيفيت زندگي كاري سربازان در مراكز نظامي شده است. براي نيل به اين هدف از مطالعه موردي و از روش تحقيق كيفي استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه فرماندهان و كاركنان نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي ايران بودند كه با استفاده از نمونه گيري گلوله برفي تعداد 30 نفر شامل 12 خبره دانشگاهي و 18 فرمانده و مدير منابع انساني بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. روش گردآوري داده‌ها ميداني بوده است و ابزار گردآوري داده‌ها مطالعات كتابخانه اي و مصاحبه نيمه ساختاريافته بود. براي به دست آوردن اعتبار و روايي داده‌ها از دو روش بازبيني مشاركت‌كنندگان و مرور خبرگان غير شركت‌كننده در پژوهش استفاده شد. تحليل داده‌ها در طي سه مرحله، كدگذاري باز، كدگذاري محوري و كدگذاري انتخابي كه حاكي از 49 مقوله كلي است. يافته‌هاي پژوهش نشان داد مدل به‌دست‌آمده مي تواند به عنوان يك چارچوب نظري علمي و پايه براي افزايش كيفيت زندگي كاري سربازان در مراكز نظامي مورداستفاده قرار گيرد.