محدوديت‌هاي مقابله و تاب‌آوري در برابر مخاطرات ناشي از تغييرات اقليمي نمونه موردي: شهرستان زاهدان

امروزه اثرات نامطلوب تغييرات اقليمي و آسيب‌هاي ناشي از آن به يك مشكل زيست‌محيطي، اجتماعي و اقتصادي تبديل شده است. ارزيابي تاب‌آوري اجتماعات محلي در برابر تغييرات اقليمي و محدوديت‌ها و موانع آن، يك گام مهم براي شناسايي سازوكارهاي مؤثر و اولويت‌بندي مديريت است كه باعث ارتقاي قابليت انعطاف‌پذيري و افزايش ظرفيت سازگاري مي‌شود. در اين راستا، پژوهش حاضر با هدف شناسايي محدوديت‌هاي مقابله و تاب‌آوري در برابر مخاطرات ناشي از تغييرات اقليمي در شهرستان زاهدان انجام گرديده است. تحقيق حاضر از نظر هدف، كاربردي و روش انجام آن توصيفي - تحليلي است. ابزار گردآوري داده‌ها و اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته از منطقه مورد مطالعه بوده است. جامعه آماري شامل خانوارهاي روستايي شهرستان زاهدان بودند كه با توجه به پراكندكي روستاها و تعداد زياد آن ها، تعداد 12 روستا (از هر دهستان 2 روستا) به صورت تصادفي به عنوان روستاي نمونه انتخاب شده اند. با استفاده از فرمول كوكران، حجم نمونه به 265 خانوار محدود گرديده است. به‌منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از روش ISDM در نرم افزار SPSS و روش معادلات ساختاري در نرم افزار LISREL بهره گرفته شده است. نتايج نشان داد كه 12.83درصد ساكنان، داراي ادراك ضعيف، 23.02 درصد ادراك متوسط، 35.85 درصد ادراك قوي و 28.30 درصد ادراك بسيار قوي نبست به تغييرات اقليمي مي‌باشند. همچنين به ترتيب عامل فيزيكي(بار عاملي 0.941)، اجتماعي(بار عاملي 0.922) و اقتصادي(بار عاملي0.895) مهم‌ترين محدويت‌هاي تاب‌آوري در برابر مخاطرات ناشي از تغييرات اقليمي در شهرستان زاهدان مي‌باشد.