چالش‌ هاي پليس در جنگ تركيبي

زمينه و هدف: پليس يا سازمان انتظامي يكي‌از مهم‌ترين نهادهايي است كه با توليد امنيت در كشور زمينه‌ساز پيشرفت و شكوفايي جامعه را فراهم مي‌سازد. اين نهاد خدمتگزار در دو دهه‌ گذشته و در برهه‌هاي مختلف در انجام وظايف ذاتي و قانوني خود با چالش‌هايي مواجه بوده‌است كه اين چالش‌ها ازسوي دشمنان جمهوري‌اسلامي‌ايران در قالب جنگ تركيبي تحميل شده‌است. با مدنظر قراردادن اين موضوع، هدف‌از نگارش اين مقاله، شناسايي چالش‌هاي پليس در مقابله‌با جنگ تركيبي است.روش: پژوهش حاضر به‌لحاظ هدف، كاربردي و به‌لحاظ نحوه گردآوري و ماهيت داده‌ها، از نوع پژوهش‌هاي كيفي و ازنوع اكتشافي است. ابزار گردآوري داده‌ها، مصاحبه ازنوع نيمه‌ساختاريافته است كه با فرماندهان و مديران سطوح عالي فراجا انجام گرفته‌است. روايي ابزار گردآوري داده‌ها به‌شكل صوري و محتوايي و پايايي آن، با لحاظ اجماع كدگذاران موردتأييد قرار گرفته‌است. جامعه مشاركت‌كنندگان با اتخاذ رويكرد اشباع نظري به تعداد 16 نفر بوده‌است و براي تجزيه‌وتحليل داده‌هاي به‌دست‌آمده، از روش تحليل‌مضمون با رويكرد سه‌سطحي بهره‌برداري شده‌است.يافته‌ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه فرماندهي انتظامي جمهوري‌اسلامي‌ايران براي مقابله‌با جنگ تركيبي دشمن، با چالش‌هايي در ابعاد سازماني، مديريتي در نهادهاي دولتي،‌ اجتماعي و زيرساخت عمومي، خلأ قانوني و نيز بازيگران تأثيرگذار مواجه ‌است و براي مديريت اين چالش‌ها نيازمند برنامه‌ريزي و اتخاذ تدابير متناسب و مرتبط است.نتايج: باتوجه‌به اين موضوع كه درحال‌حاضر، چارچوبي مشخص براي مقابله‌با جنگ تركيبي دشمن در كشور وجود ندارد و با مدنظر قراردادن اين موضوع كه دشمن در هيچ برهه‌ زماني، دست از دشمني و خباثت خود نسبت‌به جمهوري‌اسلامي‌ايران برنخواهدداشت، نياز است كه پليس به‌عنوان يك نهاد درگير در اين حوزه، ساختاري مطالبه‌گر در قالب يك قرارگاه رصد ابعاد جنگ تركيبي دشمن در كشور پياده‌سازي كند تا با شناسايي ضعف‌ها و خلأهايي كه زمينه‌ساز آسيب‌هاي جنگ تركيبي در كشور است، نسبت‌به پيشگيري لازم در اين حوزه اقدام كند.