تاثير ايجاد اعتبار به روش برچسب زني بر ميزان همنوايي حافظه ديداري و شنيداري

هدف پژوهش حاضر تعيين تاثير ايجاد اعتبار براي شريك به روش برچسب زني بر ميزان همنوايي حافظه ديداري بود. در اين پژوهش ميزان همنوايي حافظه بازشناسي 64 شركت كننده بر اساس طرح «پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل» بررسي شد.ابتدا در مرحله ي پيش آزمون سطح واقعي عملكرد انفرادي حافظه بازشناسي ديداري شركت كنندگان با استفاده از سيستم بينالمللي تصاوير عاطفي (IAPS) برآورد شد. سپس شركت كنندگان گروه آزمايش در حضور يك هم شاهد متخصص )همدست پژوهشگر)كه با زدن برچسب افسر پليس معتبر شده بود، و شركت كنندگان گروه كنترل در حضور هم-شاهد غير متخصص (همدست پژوهشگر) در تكاليف بازشناسي تصاوير شركت كردند. تحليل داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس يك طرفه نشان داد كه شركت كنندگان گروه آزمايش بيشتر از گروه گواه با هم-شاهد معتبر همنوايي كردند (0.88=η p 2 و0.005 p و19.35 = (58) F). در مجموع، نتايج نشان داد كه ارائه اطلاعات در مورد تخصص يك هم-شاهد ميتواند بر همنوايي حافظه با او اثر داشته باشد. معلوم شد كه ارزيابي فرد از اعتبار حافظه شريك مهمترين نقش را در اين ميان بازي ميكند. به نظر ميرسد ادراك فرد از ميزان اعتبار هم-شاهد بر نحوه پردازش اطلاعات جديد توسط او اثر ميگذارد كه اين امر به خاطر اسنادهاي اشتباه در فرايند نظارت بر منبع منجر به افزايش همنوايي ميشود. همچنين نفوذ اجتماعي نيز سهمي در تاثير اعتبار دارد، البته نه براي اعتبار بخشي به خاطرات بلكه از نظر نحوه استفاده از اطلاعات.