ارائه مدل مديريت تعارضات بين نسلي در سازمان با رويكرد آميخته

پژوهش حاضر با هدف طراحي مدل مديريت تعارضات بين نسلي در بين كاركنان كشتيراني جنوب - خط ايران انجام شده است. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از نظر ماهيت از نوع اكتشافي است كه با رويكرد آميخته (كيفي- كمي) مورد تحليل قرار گرفته است. در مرحلة اول جهت شناسايي مولفه‌هاي الگو، از روش كيفي و مصاحبه‌هاي عميق استفاده شد. جامعه آماري بخش كيفي، 15 نفر از خبرگان دانشگاهي به روش هدفمند انتخاب شدند. جهت تحليل داده هاي بخش كيفي از روش تحليل داده‌بنياد و از نرم‌افزار مكس‌كيودا استفاده شد. در ادامه جهت برازش الگوي طراحي شده در بخش كيفي، از روش كمي با رويكرد مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده شد. مشاركت‌كنندگان در اين بخش شامل 203 نفر از مديران و كارشناسان و كاركنان بود كه به روش تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها در بخش كمي، پرسشنامه مبتني بر يافته‌هاي بخش كيفي بود كه روايي و پايايي آن مورد تاييد قرار گرفت. تحليل داده هاي بخش كمي به وسيله نرم‌افزارpls4  انجام شد. با نتايج بخش كيفي 6 مقوله اصلي، 13 مقوله فرعي و تعداد 45 كدباز شناسايي شد. در بخش كمي نيز مشخص شد بين مديريت تعارضات بين نسلي و عوامل رابطه ‌معني‌داري وجود دارد و الگوي طراحي شده از تناسب قابل قبولي برخوردار است. مي‌توان نتايج گرفت كه مديران با استفاده از مهارت‌هاي مديريت تعارض مي‌توانند از تبديل تعارض به تنش و درگيري جلوگيري كرده و از نتايج مثبت آن بهره‌مند شوند.