مقايسه‌ اثربخشي درمان مواجهه‌سازي و اجتناب از پاسخ با شناخت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر احساس گناه در افراد مبتلا به اختلال وسواسي-بي‌اختياري

هدف پژوهش حاضر مقايسه‌ اثربخشي درمان مواجهه سازي و اجتناب از پاسخ با شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر احساس گناه بود. روش اين پژوهش نيمه آزمايشي با دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل بود كه از طرح پيش آزمون، پس‏ آزمون و پيگيري دو ماهه استفاده شد. 45 نفر از افراد مبتلا به اختلال وسواسي-بي اختياري مراجعه‏ كننده به مراكز خدمات مشاوره و روان‏ درماني شهر تهران در سال 1402 به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه ، هر گروه 15 نفر، گمارده شدند. ابزارهاي مقياس وسواسي-بي‏اختياري يل-براون گودمن و پرسشنامه‌ احساس گناه بود كه در سه مرحله استفاده شد؛ در ابتدا از شركت كنندگان پيش آزمون به عمل آمد. سپس، گروه هاي آزمايش تحت 10 جلسه‌ 90 دقيقه اي درمان مواجهه‏ سازي و 8 جلسه 90 دقيقه اي شناخت درماني اجرا شد. پس آزمون پس از مداخله و مرحله‌ پيگيري اجرا گرديد. تحليل واريانس با اندازه‏گيري مكرر براي داده ها استفاده شد. يافته ها نشان داد كه هر دو روش درماني، احساس گناه را كاهش داد‏ و درمان مواجهه سازي و اجتناب از پاسخ تأثير موثرتري نسبت به شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي داشت.