طراحي و آزمون الگويي از برخي پيشايندهاي اضطراب اجتماعي دانشجويان

هدف پژوهش حاضر طراحي و آزمون الگويي از برخي پيشايندهاي اضطراب اجتماعي بود. روش پژوهش توصيفي از نوع الگويابي معادلات ساختاري بود. جامعه‌ آماري شامل كليه‌ دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپوراهواز در سال 1399-1400 بود كه تعداد 581 نفر از آنها به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي مرحله‌اي انتخاب  شدند. به منظور گرد آوري داده‌‌ها از مقياس‌هاي سياهه‌ فوبياي اجتماعي، مقياس كمرويي، مقياس شرم، مقياس بازداري رفتاري، مقياس بيان خشم و‌ مقياس افسردگي استفاده گرديد. داده‌ها با روش مدل معادلات ساختاري تحليل شدند. نتايج نشان داد مدل فرضي پژوهش با داده‌هاي مشاهده شده برازش مطلوب دارد. اثر ضريب مسيرهاي استاندارد مستقيم بازداري رفتاري، كمرويي، افسردگي و شرم بر اضطراب اجتماعي معنادار بود، اما ضريب مستقيم براي خشم بر اضطراب اجتماعي معنادار نبود. همچنين يافته ها تائيد كننده‌ رابطه‌ غيرمستقيم بازداري رفتاري و كمرويي با نقش ميانجي افسردگي و شرم است. يافته هاي پژوهش بيانگر اهميت بازداري رفتاري و كمرويي به‌عنوان عوامل اثر گذار بر اضطراب اجتماعي دانشجويان با ميانجي گري افسردگي و شرم بود. با توجه به نقش عوامل مطرح در مدل پژوهش، مي‌توان از آن در طراحي درمان اضطراب اجتماعي دانشجويان بهره گرفت.