تأثير فسفيت پتاسيم بر ويژگي‌هاي رشدي و فعاليت آنتي‌اكسيداني دانهال‌هاي نارنج (Citrus aurantium L.) در واكنش به تنش شوري

تنش شوري از جمله تنش‌هاي غير زيستي محدود كننده رشد مركبات است. در اين راستا اعمال راهكارهاي مناسب به منظور بهبود صفات رشدي و واكنش آنتي اكسيداني تحت شرايط تنش شوري مي‌تواند مفيد باشد. پژوهش حاضر به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار به صورت گلداني در سال 1401 در گلخانه دانشگاه هرمزگان انجام شد. گياهان نارنج مورد استفاده، دانهال هاي شش ماهه (ارتفاع حدود 60 سانتي متر) سالم و عاري از بيماري بودند. تيمارهاي آزمايشي شامل شوري آب (1.5، 3، 4.5 و 6 دسي‌زيمنس بر متر) و فسفيت ‌پتاسيم (صفر، 1.5 و 3 گرم در ‌ليتر) بود. نتايج نشان داد كه سطح شوري 6 دسي ‌زيمنس ‌بر‌ متر در مقايسه با شوري 1.5 دسي زيمنس ‌بر متر نمك منجر به كاهش تعداد برگ، طول ساقه و حجم ريشه (به ترتيب 44.09، 11.4 و 37.5 درصد) و سبب افزايش نشت يوني و مالون ‌دي‌آلدئيد (به ترتيب 9.23 و 41.7 درصد) شد. كاربرد فسفيت‌ پتاسيم (1.5 گرم ‌در ‌ليتر) در مقايسه با شوري 6 دسي زيمنس ‌بر متر باعث افزايش تعداد برگ، طول ساقه، حجم ريشه و طول ريشه (به ترتيب 43.5، 34.4، 67.2 و 27.3 درصد) شد. علاوه بر اين سبب افزايش محتواي پروتئين و فعاليت آنزيم كاتالاز، سوپراكسيد ديسموتاز، فنيل آلانين آمونيالياز، گاياكول‌ پراكسيداز و آسكوربيك پراكسيداز (به ترتيب 33.9، 94.4، 6.24، 22.8، 73.7 و 94.4 درصد) شد. فسفيت ‌پتاسيم باعث كاهش نشت يوني و مالون ‌دي‌آلدئيد (به ترتيب 28.6 و 24.13 درصد) شد. در نهايت، اين مطالعه نشان داد كه فسفيت‌ پتاسيم (1.5 گرم‌ در ‌ليتر) با تحريك سيستم آنتي اكسيداني و خنثي سازي راديكال هاي آزاد اكسيژن، باعث بهبود خصوصيات رشدي و تعديل اثرات مضر تنش شوري در دانهال هاي نارنج مي شود.