اثر هورمون استريگولاكتون بر ويژگي‌هاي مورفوفيزيولوژيكي و بيوشيميايي آويشن دنايي تحت تنش خشكي

در مطالعه حاضر، تأثير محلول‌پاشي برگي استريگلاكتون بر ويژگي‌هاي فيزيولوژيكي و بيوشيميايي گياه آويشن دنايي، تحت تنش خشكي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران، كرج مورد بررسي قرار گرفتند. گياهان تحت تنش خشكي كاهش قابل‌توجهي در رشد و نمو نشان دادند كه توسط ويژگي‌هاي رشد اندام هوايي و رنگ‌دانه‌هاي فتوسنتزي مشهود است. تنش خشكي منجر به افزايش شديد پراكسيد هيدروژن (212%) و مالون دي‌آلديئد (151%) شد كه اين تغييرات قوياً با تأخير رشد مرتبط مي‌باشند. كاربرد استريگولاكتون با بهبود روابط آب و ميزان كلروفيل سبب بهبود ويژگي‌هاي رشدي گياه شد. بيشترين مقدار فنل كل ( mg GA.g-1 DW56/49)، فلاونوئيد ( mg Q.g-1 DW96/24)، پرولين (μmol g−1 4/74)، فعاليت آنزيم كاتالاز (unit mg-1protein 5/44)، سوپراكسيد ديسموتاز ( unit mg-1 protein26/24)، پراكسيداز ( unit mg-1 protein9/26)، ميزان اسانس (48/0 درصد حجمي/ وزني) و بيشترين ميزان تيمول (93/1%) در محلول پاشي 10 ميكرومولار استريگولاكتون تحت شرايط كم آبياري 30 درصد ظرفيت زراعي آويشن دنايي به دست آمد .در مجموع استريگولاكتون با كاهش اثرات منفي تنش خشكي بر متابوليت‌هاي ثانويه (فنل و فلاونوئيد) و تنظيم‌كننده‌هاي اسمزي (پرولين) و افزايش فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيداني كه هموستاز گونه‌هاي فعال اكسيژن را تنظيم مي‌كنند، سبب افزايش تحمل به تنش خشكي در گياهچه‌هاي آويشن شد. با توجه به دانش ما، اين اولين مطالعه در مورد نقش استريگولاكتون بر مكانيسم تحمل به تنش خشكي در آويشن است و كاربرد اين محرك زيستي مي‌تواند سبب افزايش عملكرد كمي و كيفي گياه آويشن دنايي گردد و گامي موثر در تحقق اهداف كشاورزي پايدار است.