رابطه تعارض ميان والدين با مشكلات بروني سازي شده در نوجوانان: نقش واسطه‎ گر پيوند با مدرسه

ﭘﮋوﻫﺶ ‌ﺣﺎﺿﺮ به منظور بررسي نقش واسطه‌‎گر پيوند با مدرسه در رابطه بين تعارض ميان والدين و رفتارهاي مشكل‌‎آفرين بروني‎‌سازي‎‌شده در اوائل دوره نوجواني انجام شده است. در اين پژوهش، تعداد 321 دانش‌‎آموز (169 دختر، 152 پسر؛ ميانگين= 13/69، انحراف استاندارد=0/94) كه در سال تحصيلي 97-1396 در مدارس دوره متوسطه اول (پايه‌‎هاي هفتم، هشتم، نهم) شهر سمنان به تحصيل اشتغال داشتند با روش نمونه‌گيري در دسترس اﻧﺘﺨﺎب‌ ﺷﺪﻧﺪ. شركت‎‌كنندگان به مقياس ادراك تعارض ميان ‌والدين (گريچ و همكاران، 1992)، مقياس خودگزارش‌دهي نوجوان (آخن‎باخ و رسكورلا، 2001) و زيرمقياس پيوند با مدرسه از مقياس اشخاص زندگي من (موري و گرينبرگ، 2001) پاسخ دادند. داده‌هاي پژوهش با روش آماري الگويابي معادلات ساختاري تجزيه و تحليل شدند. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد كه 1) رابطه بين تعارض‌ ميان والدين و رفتار مشكل‌آفرين مثبت و معنادار است، 2) رابطه تعارض ميان والدين و پيوند با مدرسه منفي و معنادار است، 3) رابطه ميان پيوند با مدرسه و رفتار مشكل‌‎آفرين منفي و معنادار است و 4) پيوند با مدرسه، رابطه تعارض ميان والدين و رفتار مشكل‌آفرين را واسطه‌‎گري مي‌‎كند. اين يافته‌‎ها تأثير پيوند با مدرسه را در رابطه بين تعارض ميان والدين و رفتارهاي مشكل‌‎آفرين بروني‎‌سازي‎شده (رفتارهاي پرخاشگرانه و نقض قانون) در اوائل نوجواني برجسته ساختند. از اين يافته‎‌ها براي تدوين برنامه‌‎هاي مداخله‎‌اي با هدف پيشگيري از رفتارهاي مشكل‎‌آفرين بروني‎‌سازي‎‌شده يا كاهش آن مي‌‎توان بهره گرفت.