اثربخشي مداخله مبتني بر مدل خودمراقبتي اطلاعاتي- انگيزشي- مهارتهاي رفتاري بر اضطراب و افسردگي دانش آموزان مبتلا به ديابت

ديابت بيماري مزمني است كه يك عامل خطر براي چندين بيماري ديگر، از جمله بيماريهاي قلبي- عروقي مي‌ باشد و همچنين نيازمند پذيرش و مراقبت است، بنابراين بر افزايش دانش ديابت و افزايش انگيزۀ بيماران براي مراقبت از خود توصيه مي ‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثر بخشي مدل خود مراقبتي اطلاعاتي- انگيزشي - مهارتهاي رفتاري بر اضطراب و افسردگي دانش‌ آموزان مبتلا به ديابت صورت گرفته است.  اين پژوهش از نوع نيمه‌ آزمايشي با طرح  پيش ‌آزمون- پس‌ آزمون با گروه كنترل است. حجم نمونه شامل 24 دانش‌ آموز  بود كه به شيوۀ نمونه‌ گيري هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. درمان ‌جويان، درمان را در10 جلسۀ80 دقيقه‌ اي دريافت كردند. داده‌ ها با پرسشنامۀ اختلالات مرتبط با اضطراب كودكان(SCARED) و افسردگي ماريا كواكس(CDI) گرد آوري شدند. به منظور تحليل داده ‌ها  از تحليل كوواريانس با نرم ‌افزار  SPSS استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين ميانگين نمرات اضطراب در دو گروه تفاوت معنادار وجود دارد، يعني مداخله بر كاهش اضطراب مؤثر بود ((P ≤ 0.05، اما اين روش مداخله بر افسردگي تأثير معنادار نداشت.  بنابراين مداخلۀ مبتني بر اين مدل مي‌ تواند به منظور بهبود مشكلات روان ‌شناختي بيماران مبتلا به ديابت به مثابه  يك درمان كاربردي و مكمل در كلينيكها و مراكز درماني به ‌كار گرفته شود.