اثربخشي آموزش مبتني بر موك در درگيري تحصيلي و عملكرد رياضي دانش‌آموزان پايه يازدهم شهرستان راور

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش مبتني بر موك (دوره‌هاي آموزش باز و برخط انبوه) در درگيري تحصيلي و عملكرد رياضي دانش‌آموزان پايه يازدهم شهرستان راور انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه‌آزمايشي بود. جامعه آماري پژوهش را دانش‌آموزان پايه يازدهم شهرستان راور تشكيل دادند كه 40 نفر از آن‌ها (20 نفر گروه كنترل و 20 نفر گروه آزمايش) به روش نمونه‌گيري در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. درس مربوطه در 6 جلسه به مدت يك ماه براي گروه آزمايش از طريق فناوري موك و با استفاده از الگوي طراحي آموزشي تدوين‌شده، تدريس شد و گروه كنترل با همان روش معمول كلاسي آموزش ديدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه درگيري تحصيلي ريو (2013) و آزمون محقق ساخته پيشرفت تحصيلي رياضي بود. براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از تحليل كوواريانس تك و چند متغيري براي تعديل اختلافات اوليه (كنترل آماري اختلافات اوليه) گروه آزمايش و گروه كنترل استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن بود كه در متغير درگيري تحصيلي پس از حذف اثر پيش‌آزمون، ميانگين گروه آزمايش بيشتر از گروه كنترل بوده است و ميانگين تعديل‌شده نمرات درگيري تحصيلي در گروه آزمايش، بالاتر از ميانگين تعديل‌شده نمرات پس‌آزمون در گروه كنترل بود. همچنين يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه بين ميانگين نمرات عملكرد رياضي گروه آزمايش و گروه كنترل در مرحله پس‌آزمون، پس از حذف اثر پيش‌آزمون، تفاوت معناداري وجود دارد و ميانگين تعديل‌شده نمرات عملكرد رياضي در گروه آزمايش، بالاتر از ميانگين تعديل‌شده نمرات پس‌آزمون در گروه كنترل بود. آموزش مبتني بر موك 76 درصد از واريانس متغير عملكرد رياضي را پيش‌بيني كرد. پس نتيجه گرفته مي‌شود استفاده از الگوي آموزش مبتني بر موك در افزايش عملكرد رياضي دانش‌آموزان مؤثر بوده است.