فنآوري هاي نوين تشخيص زهرقارچ ها در محصول ها و فرآورده هاي گياهي

زهرقارچ ها متابوليت هاي ثانويه قارچ ها هستند كه به دليل سميت و سرطانزايي تهديدي جهاني براي سلامت انسان و دام به شمار مي آيند. افزايش تقاضا براي رديابي سريع، ساده و كم هزينه اين تركيب ها، به‌ويژه در محل، منجر به توسعه حسگرهاي زيستي متنوعي شده است. اگر چه آنتي بادي ها براي چندين دهه پركاربردترين پروب تشخيصي در طراحي حسگرهاي زيستي بوده اند اما دشواري توليد آنتي بادي منوكلونال براي زهرقارچ ها به دليل قرارگيري آنها در گروه مولكولهاي كوچك و غير ايمنوژن، منجر به ابداع فنآوري نوين پروب هاي آپتامري براي رديابي اين مولكول هاي خطرناك شده است. آپتامرها توالي هاي تك رشته اليگونوكلئوتيدي هستند كه با تبديل شدن به ساختار سه بعدي خود، مولكول هدف را با اختصاصيتي در حد آنتي بادي هاي منوكلونال رديابي مي نمايند. مزاياي بسيار زياد آپتامرها از جمله نداشتن محدويت در نوع مولكول هدف، اندازه كوچك، پايداري بالا، قابليت توليد كم هزينه و آسان، اين پروب هاي تشخيصي را به يكي از مهترين رقباي آنتي بادي ها در طراحي حسگرها تبديل كرده است. به كارگيري پروب هاي آپتامري در طراحي حسگرهاي زيستي منجر به توسعه آپتاحسگرهايي كه از حساسيت و اختصاصيت بالايي در رديابي مولكولهاي هدف برخوردارند، شده است. پروب هاي آپتامري، روش آزمايشگاهي غربال آنها ، انواع آپتاحسگرها و كاربرد آنها در تشخيص زهرقارچ هاي مهم در اين مقاله شرح و بحث شده است.