كاربرد پليمرهاي زيستي در مديريت بيماري هاي ويروسي گياهان

پليمرهاي با منشا طبيعي، پليمر زيستي شناخته مي شوند. پليمرهاي زيستي به دليل ويژگي هاي سازگاري زيستي و زيست تخريبي كاربردهاي گسترده اي در زمينه هاي متفاوت از جمله كشاورزي⸲ پزشكي و صنعت دارند. پليمرهاي زيستي با افزايش سيستم ايمني گياهان از طريق تآثير بر ژن هاي مقاومت و همچنين فعال كردن مكانيسم هاي مربوط به مقاومت باعث محدود كردن فعاليت هاي بيمارگرهاي گياهي مي شوند. بنابراين استفاده از اين مواد جهت مقابله با بيمارگرهاي گياهي كاربرد وسيعي در كشاورزي پيدا كرده است. استفاده از پليمرهاي زيستي جهت مقابله با بيمارگرهاي گياهي مانند قارچ ها و باكتري ها راه حل مناسبي براي كاهش خسارت آنها است. همچنين تيمار گياه آلوده به ويروس با پليمرهاي زيستي باعث كاهش علايم و خسارت بيماري مي شود. مكانيسم‌هاي مولكولي ضد ويروسي برخي پليمرهاي زيستي مانند كيتوزان، كيتين، اليگوكيتوزان، بتاگلوكان ها، لنتينان، آلژينات و هيدروژل و تركيبهاي آن در مديريت بيماريهاي ويروسي گياهان در اين مقاله شرح داده شده اند.