تحليل هستي‌شناسي «متاورس» و نحوه ادراك در آن بر اساس ديدگاه ملاصدرا

متاورس مي‌تواند افق‌هاي جديدي را در تعامل انسان با فناوري روشن نمايد. در اين دنيا انسان‌ها از اينترنت ديگر استفاده نمي‌كنند بلكه در آن، زندگي مي‌كنند و با هويت‌هاي جديد خود‌ساخته؛ انواع تعاملات را فعالانه‌تر از دنياي واقعي، تجربه مي‌كنند. اين فناوري براي كاربران خود تجربه زيست جديدي را مي‌سازد كه مي‌تواند برخي از مفاهيم دنياي واقعي را تغيير دهد و موجب دگرگوني در نظريه‌هاي علوم انساني شود، همين مهم كفايت مي‌كند كه در مواجهه با اين پديده خردمندانه عمل شود تا بتوان از اين فناوري در جهت شكوفاي استعداد‌هاي انساني بهره برد. در اين جستار به روش توصيفي-تحليلي و با رويكرد هستي‌شناسي به بررسي واقع‌انگاري متاورس و نحوه و نوع ادراك در آن بر اساس ديدگاه ملاصدرا پرداخته شد و مشخص گرديد كه دنياي متاورس برخلاف عقيده برخي افراد يك دنياي توهمي‌ نيست بلكه ظرف وجودي دنياي‌ متاورس عالم طبيعت است و يك فضاي واقعي مي‌باشد و آنچه اين فضا را قابل‌ادراك براي كاربران مي‌نمايد موجودات محسوسي هستند كه توسط رايانه‌ها از ماده‌هاي لطيف ساخته مي‌شوند كه علل اعدادي براي ادراك در متاورس هستند و كاربران اين محسوسات را به‌واسطه فناوري‌هاي موجود در متاورس به‌صورت ادراكات حسي و خيالي درك مي‌كنند.