ارزيابي مبادي تصديقي برهان اختفاي الهي در انديشه شلنبرگ

يكي از براهينِ عليه وجود خدا كه در دوران معاصر موردتوجه برخي فيلسوفان دين قرار گرفته، «برهان اختفاي الهي» است. مقرران اين برهان، سعي دارند كه با استناد به برخي صفات مهم خداي اديان توحيدي و لوازم و پيامد هايي كه پذيرش اين صفات در زندگي بشر دارد، به‌ويژه عشق كامل و مطلق او به بندگانش، صحنه واقعيت را از وجود خدا تهي دانسته و يا حداقل احتمال عدم وجود او را از احتمال وجودش، كم رنگ تر جلوه دهند. در مقابل، طيف انديشمندان و فيلسوفان خدا باور كوشيده اند كه با نقد اين برهان، نا رسايي آن را در اثبات عدم وجود خدا نمايان سازند. برهان يادشده مبتني بر مبادي تصوري و تصديقي اي است كه بحث و تحليل از آن ها در فهم صحيح برهان و در ادامه نقد آن راهگشا خواهد بود. نگاشته پيش رو با روش توصيفي-تحليلي به چهار مبدأ تصديقي برهان شلنبرگ اشاره و به تحليل آن ها مي پردازد. بر اساس يافته هاي تحقيق، غير ارادي بودن فرآيند شكل گيري باور در انسان، غير قابل دسترسي دانستن خدا به‌عنوان امر غايي، نهايي گرايي و مختار بودن انسان چهار مبدأ تصديقي برهان اختفاي شلنبرگ محسوب مي شوند. تبيين اين امور به همراه ملاحظاتي ناظر به آن‌ها در اين تحقيق ارائه خواهد شد.