تحليل تاثير تفكرات نيچه در جامعه قرن بيستم مطالعه‌ موردي (اراده‌ قدرت، فراسوي نيك و بد و چنين گفت زرتشت)

انسان همواره مركز ثقل تفكر فلسفي در مغرب زمين بوده و چگونگي تعامل وي با جهان، دامنه و نحوه‌ معرفت به اعيان، چگونگي تعامل با هم‌نوع و مسائلي از اين قبيل، چارچوب فكر فلسفي غرب را تشكيل مي دهد. تمركز بُعد ايدئاليستي فلسفه‌ غرب بر مقوله‌ انسان موجب فربه سازي وي و در نهايت مستحيل شدن جهان اعيان شد. فلسفه‌ نيچه در اعتراض به چنين روندي شكل گرفت. نيچه ضمن اعتراض به بنيادهاي ايجادشده‌ پيشين، فلسفه اي نوين بنا نهاد تا از رهگذر آن تعادل را به عرصه‌ هستي بازگرداند و تكامل را به آن هديه دهد. وي در اين مسير ابتدا بنيادهاي پيشين را فروريخت و سپس درصدد بازسازي آن برمبناي پيش فرض هاي خود برآمد. ابرمرد وي از دل چنين رويه اي برخاست. وي در اين راستا ابتدا به «فرورفتن آدمي» و سپس به «فرارفتن» وي اشاره مي كند. نيچه مي كوشد سوژه مستعلي ساخته شده توسط عقلانيت مدرن و پيشامدرن را نابود كند و سپس مدل پيشنهادي خود را كه همان ابرمرد  است، عرضه نمايد. وي تأكيد مي كند كه «من به شما ابرانسان را مي آموزم. پژوهش حاضر به بررسي و تحليل نظريه‌ اراده و خواست قدرت نيچه و تاثير آن بر جامعه‌ قرن بيستم به روش توصيفي تحليلي و با استناد به منابع كتاب‌خانه‌اي مي‌پردازد.