بررسي اثر اكسيدكنندگي FeSo4 و H2O2 بر خنثي سازي اتيديوم برومايد - يك ماده براي رنگ آميزي DNA ژنومي با قابليت سرطان زايي

پژوهشگران علوم بيولوژي جهت بررسي ساختار ماكرومولكول هاي زيستي، پس از جداسازي اين مولكول ‌ها نيازمند تكنيك هاي همچون الكتروفورز ژل‌هاي آگارز مي‌باشند. كه به منظور رنگ‌آميزي ژل‌هاي آگارز اتيديوم‌برومايد به علت قيمت مناسب آن متاسفانه تا به امروز به عنوان يكي از اصلي‌ترين مواد فلوروسانت در اكثر مراكز پژوهشي در دنيا استفاده مي‌شود. در سـال‌هاي اخير مصرف وسيع اين ماده در آزمايشگاه‌هاي بيولوژي و پزشكي به دليل حلاليت آن در آب، سبب پايداري آن در محيط و ورود آن بـه اكوسيـستم‌هـاي آبـي شده‌است. كه اين امر منجر به اختلال در سيستم گردش خون، فعاليت بافت‌هاي مختلف بدن و تغيير در فرآيند ترجمه و رونويسي DNA در موجودات مختلف و بروز سرطان شده است. روش‌هاي متفاوت فيزيكي و شيميايي همچون الكترودBDD ، جذب كربن فعال و غيره جهت خنثي سازي اتيديدم‌برومايد، پيشنهاد شده است. كه اكثر اين روش‌ها به دليل گران يا پيچيده بودن روش مصرف مورد استقبال پژوهشگران قرار نگرفته است. همچنين يكي از راهكارهاي مقرون به صرفه براي مقابله با حذف تركيبات شيمايي نامطلوب استفاده از اﮐﺴﯿﺪاﺳﯿﻮن ﻓﻨﺘوﻦ‌ها مي‌باشد وليكن تاكنون نقش اين مواد بر اتيديوم برومايد سنجيده نشده است. لذا با توجه به كاربرد بالاي اتيديوم‌برومايد در مطالعات آزمايشگاهي، هدف از اين تحقيق بررسي اثر سطوح 6 تيمار مختلف دو ماده شيمياييH2O2 و Feso4 به عنوان مواد اكسيدكننده قوي و ارزان قيمت بر خنثي‌سازي اتيديوم برومايد مي‌باشد. نتايج بيان كرد از بين تيمارهاي مختلف تيمار حاوي 200 ميلي گرم بر ليتر Feso4 به همراه 300 ميلي گرم بر ليترH2O2داراي بالاترين پتانسيل براي اكسيد كردن اتيديوم‌برومايد بود.