بررسي عوامل مؤثر بر زمين‌لغزش در حوزه آبخيز ساحلي بهشهر-گلوگاه با استفاده از مكسنت در استان مازندران

مطالعه حاضر بررسي مهم ترين عوامل تأثيرگذار بر زمين لغزش درحوزه آبخيز ساحلي بهشهر-گلوگاه است. با پيمايش ميداني در منطقه مورد مطالعه نقاط حضور زمين لغزش با GPS ثبت شد، هفت عامل شيب، فاصله از جاده، فاصله از گسل، زمين شناسي، فاصله از رودخانه، متوسط بارش سالانه و تغييرات كاربري اراضي به عنوان مهم ترين عوامل تأثيرگذار به عنوان متغيرهاي مستقل با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) تهيه و وارد مدل شد. براي مدل سازي و محاسبات از مدل حداكثر آنتروپي در محيط نرم افزار Maxent استفاده شد. نتايج حاصل از نمودار جك نايف نشان داد كه 3 عامل شيب، فاصله از جاده و زمين شناسي بيشترين اثر را بر زمين لغزش منطقه مورد مطالعه دارند. به طوري كه با افزايش شيب (20-40 درصد) زمين لغزش بيشتر مي شود همچنين زمين لغزش با فاصله از جاده رابطه عكس داشتند در عامل زمين شناسي نيز درون واحدهاي PZq.d و Qra، بيشترين احتمال زمين لغزش وجود دارد. اعتبارسنجي مدل با استفاده سطح زير منحني ROC با مقدار 0.77 نشان داد كه اين مدل در منطقه مورد مطالعه قابل قبول است. از طرفي نتايج حاصل از طبقه بندي خطر زمين لغزش در منطقه مورد مطالعه نشان دهنده ي پتانسيل 40 درصدي آن است. يافته هاي اين مطالعه پايه و اساس مهمي را براي كمك به تصميم گيران در مورد پيش گيري از فاجعه و كاهش آن ارائه مي كند. همچنين به درك بهتر خطرات زمين لغزش كمك مي كند، كه براي توسعه اقدامات مديريت خطر مناسب بسيار مفيد است بنابراين پيشنهاد مي گردد كه در مناطق مختلف نيز به منظور شناخت مناطق پرخطر اقدام شود.