بررسي نقش واسطه‌اي خودكفايي تحصيلي و نيازهاي اساسي روانشناختي در رابطه مهارت‌هاي اجتماعي و هوش اجتماعي با پيشرفت تحصيلي

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه‌اي خودكفايي تحصيلي و نيازهاي اساسي روانشناختي در رابطه مهارت‌هاي اجتماعي و هوش اجتماعي با پيشرفت تحصيلي در درس تاريخ در ميان دانش آموزان پايه پنجم ادبيات استان بابل بوده است. روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل دانش آموزان پايه پنجم ادبيان استان بابل به تعداد 2110 نفر بود، با استفاده از جدول مورگان تعداد 327 نفر از آنان با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش، از پنج پرسشنامه استاندارد مهارت اجتماعي گرشام و اليوت (1990)، هوش اجتماعي سيلورا و همكاران (2001)، نيازهاي روانشناختي گارديا و همكاران (2000)، خودكفايي كوپر (1997) و پيشرفت تحصيلي صالحي (1394) استفاده شد، روايي پرسشنامه به تأييد رسيد و پايايي ابزار با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ در يك بررسي مقدماتي براي پرسشنامه مهارت اجتماعي 0.86، هوش اجتماعي 0.91، نيازهاي روانشناختي 0.88، خودكفايي 0.83 و پيشرفت تحصيلي 0.90 مورد تأييد قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده با استفاده از تحليل ضريب همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون چندگانه و تحليل مسير در نرم افزارهاي آماري SPSS و Lisrel صورت گرفت. نتايج نشان داد كه بين مهارت‌هاي اجتماعي، هوش اجتماعي، خودكفايي تحصيلي و نيازهاي اساسي روانشناختي با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان رابطه مثبت و معني داري وجود دارد، همچنين نتايج نشان داد كه نقش واسطه خودكفايي تحصيلي و نيازهاي اساسي روانشناختي در ارتباط بين مهارت‌هاي اجتماعي و هوش اجتماعي با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان مثبت و معني دار مي‌باشد.