ارائه الگوي پارادايمي بازگشت سرمايه در آموزش كاركنان در صنعت پتروشيمي

پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوي بازگشت سرمايه در آموزش كاركنان در صنعت پتروشيمي انجام شده است. اين پژوهش مبتني بر فلسفه تجربه‌گرايانه، بنيادي از منظر هدف و با رويكردي قياسي-استقرايي با روش تحقيق آميخته انجام شد. داده‌هاي تحقيق در بخش كيفي از طريق مصاحبه با 17 نفر از اساتيد مديريت (خبرگان نظري) و مديران صنعت پتروشيمي (خبرگان تجربي) كه به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند، جمع آوري گرديد. همچنين شاخص‌هاي شناسايي شده با روش دلفي فازي با مشاركت خبرگان بخش كيفي، اعتبارسنجي و با روش سوارا فازي اولويت‌بندي شدند. در نهايت به ارائه مدل نهايي پژوهش پرداخته شد. براي دستيابي به اهداف پژوهش با تحليل مصاحبه با خبرگان، مجموعه‌اي از شاخص‌هاي كاربردي بازگشت سرمايه در آموزش كاركنان در قالب هشت مقوله اصلي شناسايي شد كه عبارتند از: زيرساخت سازماني، هم‌راستايي استراتژيك، آموزش و بالندگي منابع انساني، تطبيق‌ناپذيري منابع انساني، توانمندسازي كاركنان، راهبرد فرآيند محوري، بازگشت سرمايه به شركت و كسب مزيت رقابتي. يافته‌ها نشان داده است آموزش و بالندگي منابع انساني يك متغير زيربنايي است كه بر توانمندسازي كاركنان و راهبرد فرآيند محوري تأثير مي‌گذارد. در اين ميان تقويت زيرساخت سازماني و ايجاد هم‌راستايي استراتژيك جهت دستيابي به بازگشت سرمايه در آموزش كاركنان حائز اهميت است. با پياده‌سازي موارد مذكور، بازگشت سرمايه به شركت و كسب مزيت رقابتي حاصل مي‌شود. رتبه‌بندي شاخص‌هاي بازگشت سرمايه در آموزش كاركنان با روش سوارا فازي نشان داد كه عوامل حمايت و پشتيباني مديريت ارشد، آگاه‌سازي كاركنان از نتايج اهداف آموزشي، آموزش مستمر و مداوم با كاربرد‌هاي وسيع از بالاترين اهميت برخوردار هستند.