رابطۀ عصمت با شهادت بر اعمال انسان‌ ها، براساس آيۀ ۱۴۳ بقره: بررسي تطبيقي ديدگاه طباطبايي و جوادي آملي

خداوند متعال در آيۀ ۱۴۳ سورۀ بقره عده‌اي را شاهد بر اعمال انسان‌ها معرفي مي‌كند. در اين‌كه آيا مقام شهادت بر اعمال، همچون نبوت و امامت، مقام انحصاري پيامبران و امامان معصومان (ع) است يا نصيب اصحاب و شاگردان خاص امامان (ع) نيز خواهد شد، ميان مفسران اختلاف‌نظر وجود دارد. علامه طباطبايي رابطۀ ميان مقام شهادت بر اعمال مردم و عصمت را تساوي دانسته و معتقد است كه شهادت بر اعمال مردم مختص معصومان است. در مقابل آيت‌الله جوادي آملي اين رابطه را عموم و خصوص مطلق مي‌داند و مصاديق شاهدان بر اعمال مردم را اعم از معصومان معرفي مي‌كند. روشن است كه وقتي مي‌توان از اين آيه به‌عنوان يكي از ادلۀ عصمت استفاده كرد كه ميان عصمت و مقام شهادت، رابطۀ تساوي حاكم باشد و در غير اين صورت، از ادلۀ عصمت محسوب نخواهد شد. در مطالعۀ حاضر با روش تفسير تطبيقي به بررسي ديدگاه علامه طباطبايي و آيت‌الله جوادي آملي پرداخته‌ايم و بعد از طرح و بررسي ادلۀ هر دو مفسر، نشان داده‌ايم كه با توجه به اطلاق مفاد آيات شهادت بر اعمال، كه ظهور در شهادت بر همۀ اعمالِ همۀ امت‌ها دارند، ديدگاه علامه طباطبايي ترجيح دارد.