تأثير ريسك سياسي، نااطميناني و پيچيدگي اقتصادي بر ردپاي اكولوژيكي در كشورهاي درحال توسعه‌ي صادركننده‌ي نفت

هدف اصلي اين پژوهش، بررسي اثر ريسك سياسي، نااطميناني و پيچيدگي بر ردپاي اكولوژيكي در كشورهاي درحال توسعه صادركننده نفت است. الگوي تحقيق با استفاده از روش گشتاورهاي تعميم يافته سيستمي با بكارگيري داده‌هاي تابلوئي براي 22 كشور درحال توسعه صادركننده نفت برآورد مي‌شود. ساير متغيرهاي كنترل شامل رشد اقتصادي، سرمايه انساني، و باز بودن تجاري هستند. نتايج نشان مي‌دهد كه كاهش ريسك سياسي باعث افزايش كيفيت محيط‌زيست مي‌شود. بنابراين اين كشورها بايد با بهبود كيفيت نهادي براي كاهش ريسك سياسي تلاش كنند. همچنين تنوع بخشيدن به اقتصاد اين كشورها در جهت كاهش اتكا به نفت مي‌تواند پاسخي استراتژيك به نااطميناني جهاني باشد كه منجر به ساختار اقتصادي پيچيده تر و آسيب  كم تر به محيط زيست مي‌شود. به علاوه نتايج حاكي از آن است كه افزايش پيچيدگي اقتصادي و باز بودن اقتصاد ردپاي اكولوژيكي را افزايش مي‌دهد. در اين راستا كشورهاي غني نفتي در حال توسعه بايستي همزمان با افزايش مبادلات بين‌المللي نگاه ويژه به انتقال دانش فني سبز از طريق تجارت سازگار با محيط زيست داشته باشند، و با بكارگيري سرمايه انساني، در جهت ارتقاء و بكارگيري فناوري‌هاي پاك در استخراج منابع و توليد كالاهاي سبز سياست‌گذاري كنند. اين يافته‌ها مي‌تواند براي سياست‌گذاري در حوزه محيط زيست و توسعه اقتصادي بكار گرفته شود.