تأثير تبعيض جنسيتي دستمزد بر فقر در استان‌هاي ايران

شواهد تجربي و نظري متعددي بر اين امر تأكيد دارد كه فقر يكي از موانع اصلي توسعه است. از اين‌رو، ريشه‌كني فقر به‌عنوان بزرگترين چالش پيش روي جامعه بين‌الملل در تلاش براي ايجاد جهاني صلح‌آميز، مرفه و عادلانه شناسايي شده و اولين اولويت اهداف توسعه پايدار سازمان ملل پايان دادن به فقر در همه اشكال آن است. در واقع، اگر مشاركت آگاهانه و معنادار در توسعه نه يك امتياز بلكه يك حق تلقي شود، يكي از مهم‌ترين موانع اين حق، فقر است. از آنجايي‌كه اولين گام در مقابله مؤثر با يك مشكل شناخت عوامل تعيين‌كننده آن است، پژوهش حاضر به بررسي عوامل مؤثر بر فقر با تأكيد بر تبعيض جنسيتي دستمزد در استان‌هاي ايران اختصاص دارد. دوره زماني مورد بررسي سال‌هاي 1385 تا 1400 با فواصل پنج‌ساله است. در اين پژوهش، پس از تعيين شاخص‌هاي فقر فوستر، گرير و توربك، براي محاسبه تبعيض جنسيتي دستمزد روش تجزيه نئومارك استفاده شده است. متغيرهاي ضريب نفوذ تلفن همراه، سهم هزينه‌هاي عمراني دولت، نسبت وابستگي و تورم به‌عنوان متغيرهاي كنترل در الگو وارد مي‌شود و با استفاده از الگوي داده‌هاي تابلويي عوامل مؤثر بر شاخص‌هاي فقر مورد بررسي قرار مي‌گيرد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه اثر تبعيض جنسيتي دستمزد، نسبت وابستگي و تورم بر فقر مثبت و معنادار و اثر ضريب نفوذ تلفن همراه و سهم هزينه‌هاي عمراني دولت بر فقر منفي و معنادار است. نتايج حاكي از آن است كه اقداماتي كه تبعيض جنسيتي دستمزد در بازار كار را كاهش مي‌دهد مي‌تواند در كاهش فقر نيز مؤثر باشد.