اثر افشاي اطلاعات عمومي بانك‌ها بر سودآوري با توجه به عوامل محيطي اقتصادي

نظارت بر بانك‌ها بيانگر اين است كه تغيير در عملكرد بانك‌ها مي‌تواند بر اقتصاد اثر گذار باشد. افشاي اطلاعات بانك‌ها، يكي از راه‌هايي است كه هم سياست‌گذاران، هم سرمايه‌گذاران و هم سپرده‌گذاران در بخش بانكي مي‌تواند بر حسن عملكرد بانك‌ها نظارت داشته باشند. در همين راستا نهادهاي معتبر بين‌المللي نظير كميته بال، سازمان توسعه و همكاري اقتصادي، چارچوبي را براي حاكميت شركتي و افشاي اطلاعات بيان كرده‌اند. در ايران نيز چارچوب افشاي  اطلاعات بانك‌ها بيان شده است. بررسي ادبيات نظري بيانگر وجود سطح بهينه افشاي اطلاعات با توجه به عوامل محيطي اقتصادي است. با توجه به اهميت موضوع، در اين مقاله رابطه بين افشاي اطلاعات و سودآوري بانك‌ها در كوتاه‌مدت و بلندمدت با به‌كارگيري مدل ARDL و نرم‌افزار Eviews 12، در دوره ۱۳۸۰-۱۴۰۰ بررسي شده است. نتايج بررسي نشان مي‌دهد، بين افشاي اطلاعات و سودآوري بانك‌ها رابطه U شكل معكوس وجود دارد، به‌طوري‌كه با افزايش افشاي اطلاعات ابتدا سطح سودآوري بانك‌ها بهبود يافته و پس از سطح بهينه كاهش مي‌يابد. همچنين بين افشاي اطلاعات و سودآوري بانك‌ها با توجه به سطح رشد اقتصادي، رابطه U‌ شكل وجود دارد، به‌طوري‌كه ابتدا با افزايش افشا و رشد اقتصادي بانك‌ها، سودآوري بانك‌ها كاهش مي‌يابد و پس از نقطه حداقلي سودآوري بانك‌ها، با افزايش رشد اقتصادي و افشا،  سودآوري بانك‌ها افزايش مي‌يابد. از طرف ديگر بين افشاي اطلاعات و سودآوري بانك‌ها با توجه به سطح تورم، رابطه U شكل معكوس وجود دارد. بنابراين به ناظران بانكي پيشنهاد مي‌شود، در الزام افشاي اطلاعات، به شرايط اقتصاد كلان توجه داشته باشند. به‌طوري‌كه با توجه به سطح رشد اقتصادي و سطح تورم ميزان افشاي اطلاعات را مشخص نمايند.