طراحي الگوي كاهش تصدي‌گري دولت در حوزه سلامت: نگاهي به سياست‌هاي كلي اصل 44 قانون اساسي

توسعه جهاني  از 30 سال قبل خواستار رويكرد جديدي براي همكاري بين دولت، مردم وكسب و كارها براي دستيابي به اهداف حوزه سلامت است. هدف از پژوهش حاضر، طراحي الگويي جهت كاهش تصدي‌گري دولت در حوزه سلامت با رويكرد به دولت به عنوان يك ناظر مسئول در راستاي تحقق سياست‌هاي كلي اصل 44 قانون اساسي مي‌باشد.روش تحقيق آميخته كيفي و كمي است. در بخش كيفي، با استفاده از  200 مقاله  مربوط به مدل هاي اصلاح ساختار در ساير كشورها  ، همچنين قوانين و مقررات داخلي و  نظر خبرگان اقدام به تبيين ابعاد، مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي تحقيق شامل  5 بعد كليدي مرتبط با حوزه حكمراني، 11 مؤلفه و 57 شاخص و 9 روش كاهش تصدي‌گري و طراحي 2 پرسش‌نامه شد.  نهايتاً براي تجزيه و تحليل داده‌هاي كمي پژوهش از روش معادلات ساختاري با استفاده از روش تركيبي ISM-DEMATEL براي تبيين روابط بين ابعاد، مؤلفه‌ها و شاخص‌ها (پرسش‌نامه اول) و روش آنتروپي شانون براي اولويت بندي روش‌هاي كاهش تصدي‌گري (پرسش‌نامه دوم) بهره برده شد.نتيجه اين پژوهش نشان مي دهد اين امر، يك سياست پيچيده ولي اجتناب ناپذير است كه بايد زمان شروع آن تعيين شود. همچنين مداخلاتي را در چندين زمينه مانند لزوم تدوين اهداف و سياست كلي در حوزه سلامت با رويكردي جامع كه بازيگران كليدي آن دولت، بخش خصوصي، جامعه مدني و بخش بهداشت است، را توصيه مي كند