مدل مطلوب پياده سازي قرارداد هوشمند در صنعت بيمه

امروزه شاهد رشد روزافزون فناوري‌هاي مالي در صنعت بيمه هستيم. بدون شك قراردادهاي هوشمند را مي‌توان يكي از مهم‌ترين فناوري‌هاي مالي دانست. تعداد محدودي از پژوهشگران صنعت بيمه به بررسي اثر ورود قراردادهاي هوشمند بر عملكرد اين صنعت پرداخته‌اند؛ اما آنچه در اين ميان بايد بدان تاكيد شود اين است كه درصورت مواجه با هر پديده نو و ناشناخته‌اي همچون اينترنت در ساليان قبل، بايد ضرور‌ت‌ها، الزامات و آثار استفاده از آن فناوري بصورت كامل مورد بررسي قرار گيرد. پژوهش حاضر سعي دارد تا با بررسي ابعاد مختلف پياده سازي قراردادهاي هوشمند در صنعت بيمه، اثرات آن را بر فرآيندهاي بيمه‌اي در صنعت بيمه احصاء كرده و با معرفي طراحي مطلوب و استفاده را از اين قرارداد در صنعت بيمه، در جهت تسريع و تسهيل فرآيندهاي بيمه‌اي به نفع بيمه‌گر و بيمه‌گذار حركت نمايد؛ در پژوهش حاضر ابتدا با رويكرد توصيفي - تحليلي بر مبناي مطالعات نظري و كتابخانه‌اي از طريق مطالعه نظري و رجوع به گزارش‌هاي تخصصي اين حوزه،  به تجزيه‌وتحليل ابعاد مختلف پياده‌سازي قراردادهاي هوشمند در صنعت بيمه پرداخته شده است. در ادامه پژوهش با استفاده از ماتريس SWOT، نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهديد اثرگذاري قراردادهاي هوشمند بر صنعت بيمه مورد ارزيابي 30 تن از كارشناسان و مديران حوزه بيمه قرار گرفته و راهبرد اصلي تعيين شده است. پس از طبقه‌بندي راهبردهاي فرعي موجود، جهت اعطاء نمره جذابيت به هر راهبرد و اولويت‌بندي آن‌ها از ماتريس QSPM استفاده گرديد. نتايج ماتريس SWOT بيانگر آن است كه بهترين راهبرد اصلي، راهبرد تهاجمي خواهد بود. همچنين ماتريس QSPM، راهبرد طراحي قرارداد هوشمند سخت را به عنوان برترين راهبرد فرعي در طراحي و استفاده از فناوري‌هاي پايه‌اي قراردادهاي هوشمند در صنعت بيمه، معرفي مي‌كند؛ هدف از پياده سازي قرادادهاي هوشمند در صنعت بيمه، سرعت بخشيدن و تسهيل فرايندهاي بيمه‌اي به‌علاوه افزايش امنيت (كاهش تقلب) مي‌باشد؛ تمام بازيگران درگير اين فرآيند به‌خصوص بيمه‌گر و بيمه‌گذار مي‌توانند در فعاليت‌هاي بيمه اي خود از قراردادهاي هوشمند بهره ببرند.