تحليل فضايي شاخص‌هاي سرزندگي با تأكيد بر معابر شهري در كلان‌شهر مشهد

در دهه‌هاي اخير، به دنبال گسترش بي‌رويۀ شهرها و اهميت روزافزون اتومبيل، نقش معابر شهري در فضاهاي شهري كمتر شده است كه اين امر سبب ايجاد محيط‌هاي كسل‌كننده‌ در شهرها و كاهش سرزندگي فضاهاي شهري شده است؛ از اين رو، سرزندگي معابر شهري يكي از مهم‌ترين دغدغه‌هاي برنامه‌ريزان شهري است. هدف اين پژوهش تحليل فضايي شاخص‌هاي سرزندگي با تأكيد بر معابر شهري در سطح مناطق 13گانۀ كلان‌شهر مشهد است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع كاربردي و به لحاظ ماهيت و روش از نوع مطالعۀ توصيفي ـ همبستگي و روش گردآوري اطلاعات نيز اسنادي (كتابخانه‌اي) و ميداني (پرسشنامه) است. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها و اطلاعات از SPSS و روش‌هاي تصميم‌گيري چند معياره مانند MEREC و COCOSO و روش معادلات ساختاري (Smart PLS) بهره گرفته شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد مناطق 9، 1 و 4 بهترتيب داراي بالاترين و مناطق 3، 12 و 10 داراي پايينترين سطح برخورداري از شاخص‌هاي سرزندگي با تأكيد بر معابر شهري، در شهر مشهد هستند. بر اساس نتايج آزمون معادلات ساختاري PLS، متغير فراغت و تفريح با ضريب تأثير كل 0.658 بيشترين تأثير را بر سرزندگي با تأكيد بر معابر شهري داشته است و سپس، بهترتيب مؤلفه‌هاي راحتي و آسايش (0.652)، جذابيت و تنوع كالبدي بصري (0.631)، كيفيت كالبدي (0.623)،  ايمني و امنيت (0.430) و دسترسي (0.160) مؤثر بر سرزندگي با تأكيد بر معابر شهري هستند.