بررسي اثر لغزش سيال در روان كاري الاستوهيدروديناميك

شرط عدم لغزش از جمله شرايط پذيرفته شده در كاربردهاي معمول حركت سيالات است. در برخي موارد خاص اين فرض به چالش كشيده مي شود. وقتي سرعت و فشار بالايي در بخشي از جريان نزديك سطح اتفاق افتد مانند روان كاري سطوح ناهمديس احتمال بروز لغزش روي سطح وجود دارد. در اين مطالعه، اثر لغزش سيال روي سطح در روان‌كاري الاستوهيدروديناميك، به صورت عددي بررسي شده‌است. مدلي عددي بر اساس معادلات حاكم بر جريان سيال روان‌كار و با فرض نيوتني بودن سيال و همدما بودن جريان در هندسه‌اي شامل يك سطح استوانه اي بالايي و سطح مسطح پاييني استخراج و به شيوه‌ي تفاضل محدود گسسته سازي و با روش حداقل مربعات حلي گرديد. در بررسي‌ها علاوه بر اثبات وجود لغزش، اثر آن به ازاي مقادير گوناگون پارامترهاي مسئله نظير سرعت سطوح، ميزان بار، نسبت سرعت سطوح و تنش برشي حدي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه با افزايش سرعت و بار لغزش قابل ملاحظه اي اتفاق مي افتد و شرط عدم لغزش باعث انحراف 20 تا 90 درصدي در تخمين ضريب اصطكاك مي شود . در نسبت سرعت سطوح برابر ميزان لغزش بيشتر بوده و با بالا رفتن تنش برشي حدي وقوع لغزش محدودتر مي‌شود. لغزش باعث كاهش اصطكاك روان كاري مي شود.