ارائۀ مدل سيستمي يكپارچه توسعۀ پايدار منطقۀ‌ خراسان رضوي

سطوح منطقه‏اي و محلي به‌عنوان سطحي از فضاي مديريت و اجراي سياست‏هاي توسعه‏اي، همواره مورد توجه محافل علمي، سياست‌گذاري و اجرايي بوده است. در اين‌راستا، مدل‏هاي نوين بر توسعه پايدار تأكيد داشته‏اند. توسعه پايدار يك منطقه، نه‌تنها بايد با منابع گوناگون آن هماهنگ باشد، بلكه مي‏بايد مبتني بر محيط اجتماعي و فرهنگ بومي كشور و منطقه نيز باشد تا بتواند به پايداري و موفقيت برسد. لذا در تحقيق حاضر، مدل پويا از مدل مثلث توسعه اقتصادي- فرهنگي در تركيب با ابعاد توسعه پايدار (اجتماعي، زيست‌محيطي و اقتصادي) ارائه شده است. مدل مثلث توسعه اقتصادي- فرهنگي، يك مدل غيرديناميكي با چهار بعد كارگزاران حكومت، نمايندگان مجلس، بخش خصوصي (معين‏هاي اقتصادي) و ائمه جمعه است. در اين مدل همكاري و هماهنگي، اين چهار بعد لازمۀ توسعه منطقه‏اي تلقي شده است. با توجه به پيچيدگي توسعه اقتصادي پايدار كه از عوامل گوناگون و تعاملات زياد تشكيل مي‏گردد، در اين تحقيق، از رويكرد پويايي‌شناسي سيستم‏ها استفاده مي‏شود. نتايج اجراي مدل، نشان مي‏دهد توليد ناخالص داخلي حقيقي استان، آب و جمعيت شاغل مطابق نمودار مرجع است و لذا اعتبار مدل تأييد شد. براي نشان دادن تأثير حضور معين، سه سناريو بررسي شد و نتايج نشان داد كه حضور معين، تأثير افزايشي يكباره و جهشي بر توليد ناخالص داخلي حقيقي منطقه نداشته، بلكه به‌صورت بسيار ملايم و با تأخير، به روند رشد توليدات كمك نموده است.