بررسي اثرات انتشار ارز ديجيتال ملي بر سياست‌هاي پولي ايران با استفاده از روش پويايي سيستم

در حال حاضر در سطح جهان، 87 كشور -كه بيش از 90 درصد از توليد ناخالص داخلي جهاني را نمايندگي مي‌كنند- در حال بررسي ارز ديجيتال بانك مركزي ([1]CBDC) هستند. بنابراين بسيار مهم است كه بانك‏هاي مركزي، پيامدهاي CBDCها را براي ثبات مالي و سياست پولي درك كنند. CBDCها نبايد آسيبي به اقتصاد كشور وارد كنند؛ به‌ويژه نبايد به منبع اختلال مالي تبديل شوند كه مي‌تواند انتقال سياست پولي را مختل كند. به‌تازگي جزئيات پول ديجيتال بانك مركزي كه در ايران «ريال ديجيتال» نام گرفته، توسط بانك مركزي ايران منتشر شده است. اين مطالعه به دنبال بررسي تغييرات سياست‏هاي پولي كشور با ورود ريال ديجيتال توسط بانك مركزي به سيستم پولي كشور است و با استفاده از روش پويايي سيستم، به تحليل اين موضوع مي‌پردازد. نتايج اين مطالعه، نشان مي‌دهد كه با انتشار ريال ‌ديجيتال، ضريب فزاينده پول كاهش پيدا كرده و ميزان عرضه پول را كاهش مي‌دهد و به دليل اينكه ريال ديجيتال، ماهيتي مشابه اسكناس و مسكوك دارد، مي‌تواند قدرت خلق نقدينگي را توسط بانك‌ها كاهش دهد، لذا بانك‌ مركزي مي‌تواند از اين ابزار، به‌عنوان سياست پولي انقباضي جهت كنترل تورم در كشور استفاده نمايد.