تحليل تأثير پيچيدگي اقتصادي بر مصرف انرژي تجديد‌پذير و تجديد‌ناپذير در كشورهاي توسعه‌يافته و در‌حال‌ توسعه

تأثير فناوري بر مصرف انرژي يكي از موضوع‌هاي چالش برانگيز در حوزه سياستگذاري اقتصاد انرژي است. پيچيدگي اقتصادي معياري براي محاسبه ميزان فناوري در يك كشوراست. فناوري فرصتي را براي اقتصاد فراهم مي‌كند تا از منابع آلوده‌كننده پرمصرف و تجديد‌ناپذير به منابع تجديدپذير براي تأمين نيازهاي انرژي حركت كند. در اين مطالعه تأثير پيچيدگي اقتصادي بر مصرف انرژي تجديد‌پذير و تجديد‌ناپذير در كشورهاي توسعه‌يافته و در‌حال ‌توسعه طي دوره زماني 2000-2020 با استفاده از روش GMM بررسي شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه شاخص پيچيدگي اقتصادي بر توسعه انرژي‌هاي تجديدپذير در كشورهاي درحال‌ توسعه و توسعه‌يافته تأثير مي‌گذارد و همچنين باعث كاهش استفاده از انرژي‌هاي تجديد‌ناپذير و مصرف انرژي كل در كشورهاي توسعه‌يافته و افزايش استفاده از انرژي‌هاي تجديد‌ناپذير و مصرف انرژي كل در كشورهاي درحال توسعه مي‌شود. در اين پژوهش بازبودن تجارت تأثير مثبت بر مصرف انرژي تجديدپذير در هر دو گروه كشورها داشته است و در كشورهاي توسعه‌يافته بازبودن تجارت باعث كاهش مصرف انرژي تجديدناپذير و كل شده است و در كشورهاي درحال توسعه عكس اين نتيجه به‌دست آمده است. در هر دو گروه كشورها مصارف انواع انرژي با سطح درآمد رابطه مثبت دارد. همچنين نتايج نشان مي‌دهند كه اگر رشد اقتصادي، همراه با فناوري بالاتر باشد، مي‌تواند به افزايش كمتري در مصرف انرژي كل در هر دو گروه كشور منجر شود.