بربررسي نحوۀ اثرگذاري اجزاي منابع نقدينگي در اقتصاد ايران: رهيافت DSGE

كنترل مديريت‌نشدۀ رشد نقدينگي به‌دليل پيامدهاي منفي آن، همواره مورد توجه سياست‏گذاران بوده است. هدف مقالۀ حاضر تحليل و بررسي مكانيسم اثر‏گذاري اجزاي منابع نقدينگي بر متغيرهاي كلان اقتصادي ايران است. تغييرات نقدينگي منابع مختلفي دارد و ناشي از تغيير در عرضه دارايي‏ هاي متفاوتي است كه اجزاي مختلف منابع نقدينگي را تشكيل مي‏ دهند و مي‏ توانند اثرات متفاوتي بر عملكرد متغيرهاي كلان اقتصادي داشته باشند. به اين منظور يك الگوي اقتصاد كلان با لحاظ كردن اجزاي منابع نقدينگي شامل خالص دارايي‏ هاي خارجي بانك مركزي، خالص دارايي‏ هاي خارجي بانك‏ها و مؤسسات اعتباري غير‏بانكي، خالص بدهي بخش دولتي به بانك مركزي، خالص بدهي بخش دولتي به بانك‏ها و مؤسسات اعتباري غيربانكي و بدهي بخش غير‏دولتي به بانك‏ها و مؤسسات اعتباري طراحي شده است كه روابط متغيرهاي اقتصادي را در چهارچوب يك مدل تعادل عمومي پوياي تصادفي ارائه مي ‏دهد. الگوي موردنظر براساس اطلاعات اقتصاد ايران طي دورۀ زماني 1379-1399 شبيه‏ سازي شده است. واكنش متغيرهاي كلان اقتصادي به‌ازاي رشدهاي يكسان نقدينگي براساس توابع عكس ‏العمل آني، نشان مي‏ دهد اجزاي مختلف منابع نقدينگي اثرات متفاوتي بر متغيرهاي كلان اقتصادي دارند. اين نتايج حامل اين پيام سياستي است كه علاوه بر مديريت نقدينگي، توجه به تحولات اجزاي منابع نقدينگي نيز از اهميت بسياري در حوزۀ سياست‏گذاري پولي برخوردار است.