بررسي و نقد كتاب مباني پژوهش كيفي:فنون و مراحل توليد نظريۀ زمينه‌اي

در حوزه پژوهش‌هاي كيفي، كتاب‌هاي مرجع زيادي وجود دارد كه هريك به دليلي، مشروعيت و مقبوليت مناسبي ميان خوانندگان كسب كرده‌اند. كتاب مباني پژوهش كيفي: فنون و مراحل توليد نظريه زمينه‌اي، به قلم اشتراس و كوربين و ترجمه ابراهيم افشار از جمله كتاب‌هاي موفقي است كه در اين حوزه به رشته تحرير درآمده، 9 بار به چاپ رسيده و به عنوان منبع درسي مقاطع تحصيلات تكميلي مورد استفاده قرار گرفته است. در اين مقاله تلاش شد با رويكرد توصيفي-تحليلي، با ذكر شواهد و مستندات و بر مبناي معيارهاي ارزيابي معرفي شده از سوي شوراي نقد و بررسي متون و كتب علوم انساني، به نقد منصفانه و بدون سوگيري كتاب مذكور پرداخته شود. نقدها از دو نظرگاه شكلي و محتوايي ارائه شدند. بر اين اساس، نقاط قوت اصلي كتاب، جامعيت محتوا در خصوص نظريه زمينه‌اي، ديدگاه منسجم و ساختارمند نسبت به موضوع و ارائه مثال‌هاي كاربردي هستند. در عين حال، اين اثر نقاط قابل‌بهبودي دارد كه از جمله مهم‌ترين آن‌ها مي‌توان به فقدان توجه كافي به مرحله آماده‌سازي و ارائه گزارش پژوهش، روزآمد نشدن موضوعات به‌رغم تجديد چاپ‌هاي متعدد كتاب و عدم‌توجه به ساير روش‌هاي پژوهش كيفي اشاره داشت.