بررسي غلظت و ارزيابي ريسك سلامتي بيوآئروسل ها در اتاق هاي عمل مراكز جراحي و بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي

مقدمه: به دليل شرايط خاص اتاق هاي عمل، كنترل عفونت جهت حفظ سلامت افراد، در اين مكان ها مهم است. لذا اين مطالعه با هدف بررسي نرخ تبادل هوا و ارزيابي ريسك سلامتي بيوآئروسل هاي هوابرد، در اتاق هاي عمل مراكز جراحي و بيمارستان ها انجام شد.روش بررسي: در اين مطالعه از نتايج سنجش تراكم بيوآئروسل ها، توسط شركت هاي آلاينده سنجي در سال 1401استفاده گرديد. با كمك نرم‌افزار اكسل، به  صورت تصادفي، تعداد 10 اتاق عمل انتخاب و مجدد در سال 1402 پايايي نتايج اين دو سال مورد بررسي قرار گرفت. در تمام گزارشات شركت‌هاي پايش نمونه برداري و آناليز نمونه ها براساس روش NIOSH 0800 بود. تعداد دفعات تعويض هوا با كمك آنمومتر حرارتي تعيين شد. در نهايت ريسك سلامتي محاسبه و پيش بيني احتمال ريسك با شبيه سازي مونت كارلو، در نرم افزارCrystal Ball  انجام شد. ضريب همبستگي پيرسون جهت تعيين ارتباط بين تعداد بيوآئروسل ها و نرخ تعويض هوا و آزمون ICC جهت بررسي پايايي بين نتايج دو سال استفاده شد. نتايج: در بين 62 اتاق عمل، ميانگين تعداد كلوني هاي باكتريايي و قارچي، به ترتيب  CFU/m69.373 ±14.59و CFU/m3 21.67±4.52 بود، كه كمتر از حد توصيه شده سازمان بهداشت جهاني مي باشند. ميانگين نرخ تعويض هوا برابر 19.67 ± 2.18به دست آمد. بين تعداد تعويض هوا و تعداد كلوني ها، ارتباط معني داري آماري مشاهده نشد(0.05(p-value ≥. سطح ريسك بهداشتي بيوآئروسل ها در سطح قابل قبول بود و غلظت بيوآئروسل ها به عنوان، حساس ترين متغير تاثيرگذار بر سطح ريسك شناخته شد. نتيجه‌گيري: بررسي نتايج نشان داد؛ كه در مقطع زماني سال1401 و 1402، افزايش تعداد تعويض هوا، نمي تواند منجر به كاهش بار آلودگي بيوآئروسل ها در اتاق هاي عمل شود. شايد دليل اين امر، عدم همزماني در اندازه گيري ها باشد. لذا براي شفاف سازي اين موضوع، انجام مطالعات بيشتر در آينده ضروري است.