عنوان مقاله :
بررسي تطبيقي ديدگاه علامه حلي و ابن‌تيميه در استدلال به آيه 124 سورۀ بقره در امامت اميرالمؤمنين علي (ع)
پديد آورندگان :
معيني‌فر ، محمد دانشگاه اديان و مذاهب - دانشكدۀ مذاهب اسلامي - گروه مذاهب اسلامي , صبور ، رحيم دانشگاه اديان و مذاهب - دانشكده مذاهب اسلامي , مهدوي‌مهر ، محمدحسين دانشگاه اديان و مذاهب - دانشكده مذاهب اسلامي
كليدواژه :
امامت امام علي (ع) , آيه «ابتلي» سوره بقره , علامه حلي , ابن‌تيميه
چكيده فارسي :
علامه حلي از عالمان بزرگ شيعه با استفاده از آيات قرآني مرتبط با امامت و ولايت اهل بيت (ع) و روايات واردشده در كتاب‌هاي اهل تسنن، به اثبات مسئله امامت و ولايت اميرالمؤمنين علي و ديگر ائمه (ع) در كتاب منهاج الكرامه پرداخته است. برخي از عالمان اهل تسنن از جمله ابن‌تيميه در كتاب منهاج السنه سعي در خدشه واردكردن به استنادها و استدلال‌هاي علامه حلي به نصوص مذكور دارند. در تحقيق پيش‌رو استدلال‌هاي علامه حلي به آيه 124 سوره «بقره» بر خلافت و امامت حضرت اميرالمؤمنين علي (ع) و در ادامه اشكال‌هاي ابن‌تيميه به كلام علامه در جايگاه مسئله اين تحقيق بررسي شده است. هدف از اين پژوهش، بررسي تمام اشكال‌هاي ابن‌تيميه بر استدلال‌هاي علامه حلي به حديثي ذيل آيۀ 124 سورۀ «بقره» در اثبات خلافت و امامت امام علي (ع) است كه با روش تحليلي انجام شده است. با بررسي‌هاي انجام‌شده، ثابت شد هيچ‌يك از اشكال‌هاي پنج‌گانه ابن‌تيميه به حديث مذكور ذيل آيه 124 «بقره» در اثبات امامت و ولايت اميرالمؤمنين علي (ع) وارد نيست.
