بررسي اثر حركات دور از گسل بر پاسخ لرزه‌يي ساختمان‌هاي ميان مرتبه ي تركيبي در ارتفاع

ساختمان‌هاي تركيبي در ارتفاع، رفتار پيچيده‌يي در برابر زلزله دارند. در پژوهش حاضر، به مدل‌سازي و بررسي رفتار غيرخطي آن‌ها در برابر زلزله و استخراج احتمال شكنندگي آن‌ها در سطوح مختلف آسيب با درنظرگرفتن نسبت‌هاي مختلف تعداد طبقات بتني به فولادي پرداخته شده است. همچنين اتصال بخش فولادي به بخش بتني به‌صورت غيرخطي مدل‌سازي و مدل‌هاي تركيبي مختلفي در گروه‌هاي ۷ و ۱۳ طبقه طراحي شدند. با استفاده از كد تهيه‌شده، نمودارهاي بيشينه‌ي پاسخ سازه در آستانه‌ي سطح آسيب كامل ناشي از نتايج تحليل ديناميكي افزاينده تحت ۲۲ شتاب‌نگاشت به همراه ميانگين آنها به‌دست آمدند. منحني‌هاي شكنندگي در ۴ سطح آسيب استخراج شدند و نتايج نشان دادند كه در محل انتقال از اسكلت بتني به فولادي، يك ناحيه‌ي بحراني وجود دارد، كه مقدار پاسخ در آن دچار تغييري ناگهاني شده است؛ كه در گروه‌هاي ۷ و ۱۳ طبقه به ترتيب تا مقدار ۶۵٫۲ و ۹۸ درصد رسيده است. با توجه به ميانه‌ي ظرفيت فروريزش حاصل از منحني‌هاي شكنندگي، هر چقدر نسبت تعداد طبقات بتني به فولادي بيشتر بوده است، سازه عملكرد مطلوب‌تري داشته است.