شناسايي و تحليل ذي‌نفعان در امنيت‌زيستي مزارع آبزي‌پروري در استان كرمانشاه

حكمراني شايسته امنيت ‌زيستي در مزارع آبزي‌پروري به شناسايي و تحليل ديدگاه ذي‌نفعان بستگي دارد. هدف پژوهش حاضر شناسايي و تعيين جايگاه تمامي ذي‌نفعان امنيت‌زيستي مزارع آبزي‌پروري استان كرمانشاه بود كه به‌صورت آميخته انجام شد. داده‌ها توسط نمونه‌گيري هدفمند از متخصصان حوزه آبزي‌پروري گردآوري شدند. در گام نخست پس از سه مرحله دلفي كلاسيك و مصاحبه نيمه‌ساختاريافته با 15 نفر 29 تن ذي‌نفع امنيت ‌زيستي شناسايي شدند. با ترسيم ماتريس تأثيرگذاري- تأثيرپذيري، جايگاه هر ذي‌نفع ازلحاظ تأثيرگذاري و تأثيرپذيري بر اقدامات بهداشتي مزارع مشخص و با استفاده از تحليل قدرت - منفعت نيز ميزان قدرت و نوع منفعت هر ذي‌نفع مشخص گرديد. همچنين با استفاده از پرسش‌نامه محقق‌ساخته نقش ذي‌نفعان و جايگاه آن‌ها در فرايند امنيت‌ زيستي تعيين گرديد. بر اساس نتايج، مجريان اصلي امنيت‌ زيستي نهادهاي دولتي‌‌ هستند كه ازلحاظ قدرت دانشي، اجتماعي، سياسي و قانوني در جايگاه بالاتري نسبت به ساير ذي‌نفعان قرار دارند و از اجرايي شدن اقدامات امنيت‌ زيستي منافع بيشتري كسب مي‌نمايند. آبزي‌پروران به‌عنوان مجريان اصلي امنيت ‌زيستي با جذب بيشترين منفعت بايست مركز توجه ساير ذي‌نفعان براي دستيابي به اهداف امنيت ‌زيستي باشند. دسته‌اي از ذي‌نفعان (دانشگاه‌ها) برخلاف نقش ارزشمند آن‌ها در پايداري اقدامات بهداشتي نقش بسيار اندكي ايفا مي‌نمايند كه اين مسئله موجب تضعيف امنيت ‌زيستي گرديده ‌است. نتايج تحليل محتواي متعارف منتج به شناسايي 85 جمله در قالب 38 گزاره مفهومي شد. مي‌توان از دسته‌بندي ارائه‌شده در تحليل مصاحبه‌هاي قدرت و منفعت به‌منظور ايجاد ظرفيت، ارتقاي مشاركت و تعامل بيشتر بين ذي‌نفعان در راهبرد امنيت‌ زيستي استفاده نمود.