پارادايم نوين توسعه درون‌زاي جديد روستايي: يك تحليل موضوعي

پارادايم توسعه درون‌زاي روستايي يكي از جديدترين ايده‌هاي فلسفي است كه توانسته بخش مهمي از مطالعات روستايي را به خود اختصاص دهد. بااين‌حال، هنوز درك عميقي از جنبه‌هاي مختلف اين پارادايم جديد وجود ندارد. هدف از اين مطالعه بررسي جنبه‌هاي مختلف پارادايمي توسعه روستايي درون‌زا جديد است. به‌نحوي‌كه اين مقاله به تكميل روايت‌هاي موجود پيرامون پارادايم نوظهور مي‌پردازد. اين مطالعه به‌مرور نظام‌مند و تحليل موضوعي 47 متن با استفاده از دستورالعمل PRISMA پرداخته است. بررسي اين متون منجر به شناسايي 4 موضوع اصلي و 18 موضوع فرعي شد. نتايج نشان مي‌دهد كه بخش قابل‌توجهي از ادبيات توسعه درون‌زاي جديد روستايي در اروپا توليد شده است. محوريت اصلي مطالعات، موضوعات هستي‌شناسي برساختي و معرفت‌شناسي تركيبي را پوشش مي‌دهند و مطالعات كمتر به اخلاقيات و اقدامات فرايندي - ارتباطي پرداخته‌اند. نتايج موضوعي نشان مي‌دهد كه پارادايم توسعه درون‌زاي جديد روستايي ازلحاظ مشخصات پارادايميك از دو پارادايم قبلي توسعه برون‌زا و توسعه درون‌زا عبور كرده است. مهم‌ترين درس آموزه اين پارادايم را مي‌توان گفت كه در نظر گرفتن تأثير متقابل بين بازيگران محلي، نهادها و نيروهاي خارجي درون شبكه‌ها در شكل‌گيري سياست‌هاي توسعه روستايي است كه مي‌تواند درك عميق‌تري از فرايند توسعه روستايي براي ما به ارمغان بياورد. بااين‌حال، به‌كارگيري اين پارادايم جديد مستلزم بررسي دقيق ويژگي‌ها و پويايي‌هاي منحصربه‌فرد هر منطقه روستايي است.