واكاوي تأثير توسعه گردشگري در بازساخت نواحي روستايي (موردمطالعه: روستاهاي شهرستان طرقبه شانديز)

امروزه گردشگري روستايي نقش مهمي در توسعه اجتماعي - اقتصادي روستايي ايفا مي‌نمايد. اين نقش دگرگوني و تغييرات ساختاري بسياري از روستاها را به همراه داشته است كه مي‌توان از آن با عنوان يكي از علل بازساخت روستايي ياد كرد. مطالعه حاضر به دنبال واكاوي نقش گردشگري در بازساخت نواحي روستايي و ابعاد و پيامدهاي آن در روستاهاي گردشگرپذير شهرستان طرقبه - شانديز است. اين پژوهش ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش اجرا، توصيفي - تحليلي است. در اين مطالعه باتوجه‌به هدف تحقيق، ابتدا روستاهاي گردشگرپذير شناسايي و از ميان آن‌ها 14 روستا انتخاب و سپس با استفاده از فرمول كوكران با خطاي 06/0 درصد 277 خانوار به‌عنوان حجم نمونه تعيين و به روش نمونه‌گيري ساده غيرتصادفي موردمطالعه قرار گرفتند. يافته‌هاي به‌دست‌آمده از تحليل داده‌ها در راستاي سنجش تأثير توسعه گردشگري بر بازساخت روستاهاي موردمطالعه در مدل معادلات ساختاري نشان مي‌دهد كه ميزان رشد و توسعه گردشگري بر تمامي مؤلفه‌هاي موردمطالعه به‌غيراز دو مؤلفه بازساخت انديشه زيست‌محيطي و بازساخت سيستم كشاورزي، اثر مثبت معني‌دار دارد و بر مؤلفه بازساخت آثار زيست‌محيطي نيز اثر منفي معني‌دار دارد. نتايج آزمون همبستگي بيانگر وجود رابطه معني‌دار و مستقيم بين متغير توسعه گردشگري و آثار آن بر بازساخت نواحي روستايي است. به‌طوري‌كه افزايش هر يك به تشديد بازساخت و پيامدهاي آن مي‌انجامد. همچنين رشد و توسعه گردشگري بيشترين تأثير را بر دگرگوني وضعيت ارتباطي از بعد كالبدي دارد. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده بهبود توسعه گردشگري برنامه‌ريزي‌شده مي‌تواند تا حد زيادي زمينه بازساخت مطلوب و مفيد نواحي روستايي را فراهم نموده و از آثار منفي گردشگري بر اين اكوسيستم‌ها بكاهد. به‌گونه‌اي كه بازساخت مطلوب خود سبب تحول فضايي- كاركردي روستاها و بازخورد مثبت براي ساكنين گردد.