تحليل كيفي طرح هادي روستاي مقيسه بر مبناي رويكردهاي برنامه‌ريزي

روستا در ايران به‌عنوان نوعي زيستگاه انساني با داشتن حدود 25 درصد جمعيت  كشور و مهم‌ترين توليدكنندگان اصلي منابع غذايي مي‌تواند با برنامه‌ريزي مناسب به توازن نظام سكونتگاهي و كاهش مشكلات شهرها كمك نمايد. در اين ميان طرح هادي وظيفه نظم‌دهي كالبدي و عملكردي روستا به همراه پراكنش معنادار كاربري‌ها و توزيع سلسله مراتبي معابر را عملاً بر عهده دارد. در اين پژوهش پس‌ازاينكه فرايند تهيه و اجراي طرح هادي روستاي مقيسه، از طريق مصاحبه عميق با اهالي روستا، كارشناسان بنياد و بررسي محتواي طرح هادي به دست آمد، انطباق هر مرحله از اجراي طرح، بر اساس مدل مفهومي پژوهش(مقايسه برنامه‌ريزي فن مبنا و ارتباطي كه به ترتيب از ديدگاه‌هاي فلسفي اثبات‌گرا و تفسيرگرا برآمده بودند)، صورت گرفت. در اين بررسي، جمع‌بندي‌ها حاكي از آن است كه عمده‌ترين علل تفاوت در روند متفاوت اجراي اين طرح در مرحله تهيه و اجرا، به دليل تفاوت در نگاه به انسان است. اين نگاه متفاوت از ديدگاه‌هاي متفاوت كنشگران مؤثر بر طرح ايجاد مي‌شود. بر اين اساس، اين كنشگران دسته‌بندي شده و چگونگي اثر هريك بر طرح موردبررسي قرار گرفت. بر اين اساس آگاهي و افزايش سرمايه‌هاي انساني برنامه ريزان و طراحان (كنشگران دسته اول و دوم) بايد حداقل به ‌اندازه مهارت‌ها و علوم برنامه‌ريزي و طراحي در دانشگاه‌ها، سازمان‌ها و شركت‌هاي اجرايي موردتوجه قرار گيرد.