مواجهۀ چندوجهي با راويان؛ تحقيق موردي: عبدالرحمن‌ بن ‌كثير

مواجهۀ چندوجهي با راويان راهي براي شناخت هرچه دقيق‌تر راويان براي رسيدن به يك اطمينان عرفي است. چنين اطميناني از انباشت قراين و اطلاعات مختلف در مورد راوي به دست مي‌آيد. در اين روش علاوه‌بر منابع معمول در بررسي رجالي يك راوي، منابعي همچون نوع آثار راوي، مضمون روايات او وجايگاه او نزد ائمه(ع) نيز مورد توجه قرار مي‌گيرد. از ديگر موارد بررسي تبعي بودن راوي در سلسلۀ اسناد و تخريج روايات همسو با روايات راوي است. مباحث جريان‌شناختي نيز منبع ديگري است كه جهت‌گيري و نقش راوي را در جريان‌هاي مختلف معاصر او آشكار مي‌كند. در پژوهش حاضر، از اين روش براي شناخت عبدالرحمن ‌بن ‌كثير از راويان مستقيم امام صادق(ع) بهره گرفته شده است. درخصوص وثاقت يا عدم وثاقت اين راوي نظرات متعارضي وجود دارد. درنهايت، قراين به‌دست‌آمده از اين پژوهش حاكي از تمايل او به جرياني از غلو از نوع تفويض است كه با حلقه‌اي با نام مفضل بن عمر كه او نيز متهم به غلو شده است، شناخته مي‌شود و بنابراين نمي‌توان رأي به توثيق او داد.