عنوان مقاله :
تعيين ارتباط فشار رواني ادراكشده با اضطراب ناشي از كوويد-19 در دانشجويان و كاركنان بهداشتي-درماني
پديد آورندگان :
محمدي ، زيبا دانشگاه علوم پزشكي اسدآباد - دانشكده علوم پزشكي اسدآباد - گروه پرستاري , نجفي ، معصومه دانشگاه علوم پزشكي اسدآباد - دانشكده علوم پزشكي اسدآباد - گروه پرستاري , زارعي ، علي اكبر دانشگاه علوم پزشكي اسدآباد - مركز حوادث و فوريتهاي پزشكي، دانشكده علوم پزشكي اسدآباد , اخلاقي ، محبوبه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده بهداشت، كميته تحقيقات دانشجويي - گروه آمار و اپيدميولوژي , مكوندي ، زينب دانشگاه علوم پزشكي اسدآباد - دانشكده علوم پزشكي اسدآباد - گروه بهداشت عمومي
كليدواژه :
فشار رواني ادراكشده , اضطراب ناشي از كوويد-19 , كاركنان بهداشتي-درماني , دانشجويان , همبستگي
چكيده فارسي :
مقدمه: در زمان همهگيري يك بيماري، علاوه بر تهديد جدي براي سلامت جسمي افراد آسيبپذير، ترس از بيماري و ترس از مرگ در كنار آشفتگيهاي روزمره موجب ميشود تا افراد سالم نيز با اضطراب و استرس بيماري درگير گردند و دچار اختلالات روانشناختي شوند. در اين ميان، كاركنان مراقبتهاي بهداشتي و درماني و دانشجويان علوم پزشكي، گروههايي از افراد جامعه هستند كه وضعيت بهداشت روان آنان ميتواند توسط اين همهگيريها در معرض خطر قرار گيرد؛ بنابراين، مطالعۀ حاضر با هدف تعيين ارتباط فشار رواني ادراكشده با اضطراب ناشي از كوويد-19 در دانشجويان و كاركنان بهداشتي- درماني شاغل در دانشكدۀ علوم پزشكي اسدآباد انجام شد.مواد و روش ها: طي مطالعهاي توصيفي_تحليلي، 113 نفر از دانشجويان و 85 نفر از كاركنان بهداشتي- درماني شاغل دانشكدۀ علوم پزشكي اسدآباد در سال 1399، به روش نمونهگيري طبقهبندي با تخصيص متناسب بررسي گرديدند. ابزار گردآوري دادهها شامل اطلاعات جمعيتشناختي، مقياس اضطراب بيماري كروناي عليپور و نسخۀ 14 سؤالي مقياس استرس ادراكشدۀ كوهن بود. دادهها پس از گردآوري با استفاده از نرمافزار SPSS vol.26 تجزيهوتحليل شدند. براي بررسي ارتباطات و مقايسۀ ميان دادهها از آزمون همبستگي اسپيرمن و آزمون ناپارامتري منويتني با سطح معنيداري آلفاي كمتر از 0.05 استفاده گرديد.يافته هاي پژوهش: ميانگين كلي فشار رواني ادراكشدۀ كاركنان (9.29±22.25) و دانشجويان (9.35±23.90) نزديك به حد متوسط و ميانگين كلي اضطراب ناشي از كوويد-19 در هر دو گروه در سطح خفيف (كاركنان: 10.85±16.36 و دانشجويان: 10.15±15.24) بود؛ همچنين ميان فشار رواني ادراكشده و اضطراب ناشي از كوويد-19 در هردو گروه كاركنان (P=0.00، r=0.55) و دانشجويان (P=0.00، r=0.37) رابطۀ آماري مثبت و معنيداري وجود داشت؛ اما مقايسۀ ميزان فشار رواني ادراكشده كاركنان بهداشتي-درماني با دانشجويان تفاوت آماري معنيداري را در دو گروه نشان نداد (P=0.08). اين مقايسه براي ميزان اضطراب ناشي از كوويد-19 در دو گروه نيز معنيدار نبود (P=0.58).بحث و نتيجهگيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه هر دو گروه كاركنان بهداشتي-درماني و دانشجويان تقريباً ميزان مشابهي از فشار رواني و اضطراب را تجربه كردند؛ همچنين با افزايش ميزان اضطراب ناشي از كوويد-19 در نمونههاي پژوهش، فشار رواني ادراكشده نيز افزايش يافت و برعكس؛ بنابراين، بهكارگيري روانپزشكان و روانشناسان و حضور فعال آنان در مراكز درگير با كوويد-19، ارائۀ رايگان مشاورۀ روان به كاركنان بهداشتي- درماني و دانشجويان دچار مشكل، برگزاري كارگاهها و دورههاي بازآموزي مهارتهاي تابآوري و حل مسئله توصيه ميگردد.
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي ايلام
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي ايلام