بررسي شيوع اختلالات شناختي در بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس: يك مطالعۀ مقطعي در سمنان در سال 1399

مقدمه: مالتيپل اسكلروزيس (MS)، به‌عنوان يك بيماري التهابي مزمن، يكي از شايع‌‌ترين بيماري‌‌هاي نورولوژيك است كه با ضايعات دميلينه در مغز، طناب نخاعي و عصب چشمي مشخص مي‌‌شود. مطالعۀ حاضر با هدف بررسي شيوع اختلالات شناختي در بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس (MS) طراحي و اجرا شد.مواد و روش ها: در اين مطالعۀ مقطعي، 60 بيمار مبتلا به MS مراجعه‌كننده به بيمارستان كوثر سمنان در سال 1399 بررسي گرديدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها دو پرسش‌نامۀ افسردگي بك BDI-II و ارزيابي شناختي بين‌المللي مختصر براي MS (BICAMS) بودند. داده‌هاي مربوطه پس از جمع‌آوري، در نرم‌افزار Stata vol.14 وارد و تحليل شدند. يافته هاي پژوهش: ميانگين (انحراف معيار) سن بيماران 35.33 (7.20) سال بود. 66.7 درصد آنان زن، 85 درصد داراي تحصيلات دانشگاهي و 75 درصد متأهل بودند و 7/ 16 درصد بر اساس پرسش‌نامۀ افسردگي بك BDI-II افسردگي خفيف داشتند. از نظر نوع MS، 88.3 درصد بيماران مبتلا به MS عودكنندۀ بهبود يابنده (RRMS) بودند و 58.3 درصد از بيماران حداقل يكي از اختلالات شناختي را داشتند و اختلال يادگيري شنوايي/ كلامي با 43.3 درصد شايع‌ترين اختلال شناختي بود. زنان به‌‌طور معني‌داري، بيشتر از مردان، به حداقل يك اختلال شناختي مبتلا بودند (P 0.05) و افراد مبتلا به مولتيپل اسكلروز پيش‌روندۀ ثانويه (SPMS) به-طور معناداري، بيشتر از افراد مبتلا به RRMS، حداقل يك اختلال شناختي داشتند (P 0.05). به همين ترتيب، آزمون روش‌هاي رقمي نماد (SDMT) در افراد مبتلا به SPMS به‌طور معني‌داري بيشتر از افراد مبتلا به RRMS بود (P 0.05). بااين‌حال، ميان نوع اختلالات شناختي در بيماران MS با ابتلا به افسردگي ارتباط آماري معني‌داري مشاهده نشد (P 0.05).بحث و نتيجه‌گيري: نسبت چشمگيري از بيماران مبتلا به MS حداقل مبتلا به يكي از اختلالات شناختي مبتلا بودند و شيوع اختلالات شناختي در بيماران مبتلا به SPMS بالاتر از بيماران RRMS بود.