دلالت‌هاي جمعيت‌شناختي باور به رزاقيت الهي با تكيه بر آموزه‌هاي ديني

باورها به‌عنوان سطوح بنيادين فرهنگ، در تعين‌بخشي به كنش‌هاي انساني نقشي مهم ايفا مي‌كنند. اين نقش‌پذيري بستري مناسب براي پيشگيري و حل چالش‌ها و مسائل اجتماعي است. امروزه كاهش فرزندآوري به‌عنوان يك چالش يا مسئله براي خانواده‌ ايراني مورد تأكيد كارشناسان جمعيت قرار گرفته است. يكي از راه‌هاي حل اين چالش‌ها، اصلاح و تقويت باورها، به‌ويژه باورهاي معطوف به خدا و صفات اوست. در اين ميان باور به رزاقيت خدا به‌عنوان يكي از نمودهاي باور به توحيد افعالي، نقشي برجسته در حل مسئله‌ فرزندآوري دارد. در اين نوشتار تلاش شده است تا با تكيه بر آموزه‌هاي ديني به واكاوي دلالت‌هاي جمعيت‌شناختي باورها با تأكيد بر رزاقيت الهي پرداخته شود. در جمع‌آوري داده‌ها از روش اسنادي و كتابخانه‌اي و در پردازش داده‌ها از روش توصيفي و تحليلي استفاده شده است. يافته‌ها حاكي از آن است كه دلالت‌هاي جمعيت‌شناختي باور به رزاقيت الهي را در مؤلفه‌هايي چون انحصار رزاقيت به خدا، حتمي بودن رزق، عدم غفلت خدا از روزي‌دهندگي، نكوهش كشتن فرزندان، روزي‌دهندگي خدا به همه‌ هستي، وسعت رزق در صورت تشكيل خانواده، مشروط بودن روزي به كار و تلاش، به‌روشني مي‌توان دريافت.