تجمع فلزات سنگين جيوه و روي در بافت آبشش و ارتباط آنها با برخي از شاخص‌‌هاي بيوشيميايي خون ماهي سي‌‌باس آسيايي (Lates calcarifer)

اين تحقيق با هدف اندازه‌گيري و بررسي ارتباط بين فلزات سنگين (جيوه و روي) با برخي شاخص‌هاي بيوشيميايي خوني و بافت‌‌ آبشش ماهي سي‌‌باس پرورش يافته در قفس در پاييز 1401 واقع در بندر كنگان انجام گرفته است. نمونه‌‌ها پس از تثبيت با الكل، به آزمايشگاه منتقل شدند. شاخص‌‌هاي زيست‌‌سنجي ماهيان شامل وزن)گرم) به‌‌وسيله ترازو و طول كل)سانتي‌‌متر) به‌‌وسيله تخته زيست‌سنجي اندازه‌‌گيري شدند. سپس از آبشش هر ماهي نمونه تهيه و به‌وسيله دستگاه اسپكتروفتومتري جذب اتمي شعله، ميزان غلظت هر فلز به‌‌دست آمد. براي ارزيابي تجزيه‌وتحليل بافتي، نمونه بافت آبشش جداسازي و به‌وسيله دستگاه پاساژ بافت تهيه شده و به‌‌روش هموتوكسين ائوزين رنگ‌‌آميزي شدند. سنجش شاخص‌هاي بيوشيميايي خون نيز براساس دستورالعمل كيت تجاري انجام گرديد. نتايج اين پژوهش نشان داد، ميانگين فلز جيوه و روي به‌‌ترتيب 0.1 و 7.5  ميكروگرم بر گرم در خون ماهي‌ها بود. ميانگين غلظت كورتيزول، گلوكز، آلبومين، پروتئين‌‌كل، كلسترول و تري گليسريد به‌‌ترتيب 50.5 نانوگرم برميلي‌‌ليتر، 154.33ميلي گرم بر دسي‌‌ليتر، 1.19گرم بردسي‌‌ليتر ، 3.36 گرم بر دسي‌‌ليتر ،194 ميلي‌‌گرم بر دسي‌‌ليتر و 244 ميلي گرم بردسي‌‌ليتر به‌‌دست آمد. در بررسي نمونه بافت آبشش ماهي سي‌‌باس آسيايي عوارضي مانند پرخوني، خونريزي، هيپرپلازي، نكروز سلولي و تخريب لايه اپيتليوم رشته‌‌هاي اوليه و ثانويه آبشش، مشاهده گرديد. غلظت فلزات سنگين جيوه و روي در بافت آبشش ماهي سي‌‌باس مورد مطالعه، پايين‌‌تر از حداستاندارد تعيين شده از سوي FAO و WHO بود.