مرور و تحليل مطالعات آسيب‌شناسي بيماري لكه سفيد در مراكز تكثير و مزارع پرورش ميگو در ايران

نظر به اين‌كه ويروس بيماري لكه سفيد ميگو باعث آلودگي همه ميگوها در همه سنين و تلفات گسترده در ايران و جهان گرديده و همه‌گيري جهاني پيش‌آمده خسارات فراواني را به پرورش‌دهندگان ميگو وارد كرده، مطالعات زيادي تا كنون پيرامون علت شناسي، شناسايي و تعيين عوامل خطر انجام گرفته است. در مطالعه حاضر، تلاش شده است تا با توجه به اهميت موضوع و نيز اختلاف نظرهايي كه اغلب در نتايج به‌دست آمده از تحقيقات وجود دارد، بررسي گسترده گذشته نگري بر مطالعات انجام شده در داخل و خارج كشور به‌ويژه بر بافت‌هاي هدف ويروس لكه سفيد ميگو انجام گيرد تا به ‌طوركلي تمايل بافتي ويروس لكه سفيد مشخص گردد. در اين بررسي، مطالعات و تحقيقات انجام شده در پژوهشكده ميگوي كشور، ساير پژوهشكده‌ها و مراكز تحقيقاتي، دانشگاه‌ها و مراكز آموزش عالي داخل و خارج گردآوري و مطالعات انجام شده در آنها بر بافت‌هاي هپاتوپانكراس، روده، آبشش و ساير بافت‌ها مورد بررسي لازم قرارگرفت. اكثر بافت‌هاي هدف ويروس لكه سفيد در ميگوي پنائوس وانامي (Penaeus vannamei) با شدت بالا، همولنف، سلول‌‌هاي اپيتليال روده پسين و اپيدرم سفالوتوراكس هستند. برخي از محققان بافت اپيتليوم را بيشترين بافت هدف ويروس لكه سفيد در ميگوهاي پا سفيد دانسته‌اند. بيشترين مقادير ميانگين شاخص شدت آلودگي (SI) براي همولنف و اپيدرم سفالوتوراكس و سلول‌هاي اپيتليال روده پسين، يافت شد. اين امر مي‌تواند به دليل سطح تماس بيشتر اپيتليوم با ويروس و گيرنده‌هاي بيشتر براي ويروس يا عملكرد پايين‌تر ايمني به‌خصوص در انتقال افقي بيماري باشد. به‌نظر مي‌‌رسد، همولنف محتمل‌ترين بافت هدف اوليه براي ويروس در انتقال عمودي بيماري است، زيرا تكثير ويروس در مقايسه با سايربافت‌ها در سطح بالاتري قرار دارد. به‌هرحال، اكثر محققان اين نكته را در تحقيقات خود ذكر كرده‌اند كه بافت‌هاي آبشش، معده، هپاتوپانكراس و روده، مهم‌ترين بافت‌ها از نظر آلودگي به ويروس لكه سفيد هستند.