تأثير 8 هفته تمرينات آبي بر نوسانات مركز ثقل در زنان نابينا

مقدمه و اهداف افرادي كه به‌نوعي دچار اختلالات بينايي هستند درمعرض خطر زمين خوردن مي‌باشند. به‌علت ضعف افراد نابينا در حفظ كنترل قامت، اين تحقيق باهدف بررسي اثر 8 هفته تمرينات آبي روي نوسانات مركز ثقل در زنان نابينا صورت گرفت.مواد و روش‌ها 30 زن نابينا به‌صورت تصادفي انتخاب و در دو گروه كنترل (با ميانگين سني 2/23±29/13 سال، قد 7/48±1/57 متر و جرم بدن 7/99±57/93 كيلوگرم) و آزمايش (با ميانگين سني 2/25±28/93 سال، قد 6/46±1/56 متر و جرم بدن 7/91±58/06 كيلوگرم) قرار گرفتند. گروه‌هاي آزمايش به‌مدت 8 هفته در يك برنامه تمرين در آب شركت كردند، درحالي‌كه گروه كنترل هيچ‌گونه مداخله‌اي را دريافت نمي‌كرد. شاخص‌هاي نوسانات مركز ثقل آزمودني‌ها قبل و بعد از برنامه تمريني با استفاده از دستگاه توزيع فشار RS scan مورد ارزيابي قرار گرفت. در پايان از آزمون تحليل كوواريانس براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات استفاده شد (05/P≤0).يافته‌ها نتايج كاهش معني‌داري را در شاخص‌هاي نوسانات مركز فشار (ميزان مساحت محدوده نوسان مركز ثقل بدن و ميزان مسافت نوسان مركز ثقل بدن) هم در اغتشاشات خلفي‌–‌‌دامي و هم قدامي‌–‌خلفي در آزمودني‌هاي گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل پس از اجراي 8 هفته تمرينات آبي  نشان داد (0/05 P). نتيجه‌گيري به‌طوركلي به نظر مي‌رسد طراحي يك پروتكل تمريني مناسب مي‌تواند به تغييرات قابل‌توجهي در نوسانات مركز ثقل (كاهش ميزان مساحت محدوده نوسان مركز ثقل بدن و ميزان مسافت نوسان مركز ثقل بدن) منجر شود. بنابراين توصيه مي‌شود از تركيب تمرينات آبي و حسي‌پيكري در برنامه‌هاي تمريني نابينايان به منظور كاهش ريسك زمين خوردن در اين افراد استفاده شود.