تأثير اضافه كردن نوروفيدبك به تمرينات عصبي‌عضلاني بر امواج مغزي ورزشكاران مبتلابه بي‌ثباتي مزمن مچ پا: يك كارآزمايي باليني تصادفي‌شده

مقدمه و اهداف هدف مطالعه حاضر تأثير تمرينات عصبي ‌عضلاني در مقايسه با تمرينات عصبي‌عضلاني همراه با نوروفيدبك بر امواج مغزي، ناتوانايي پا و مچ پا و شدت درد بازيكنان تنيس روي ميز مبتلابه بي‌ثباتي مزمن مچ پا است.مواد و روش‌ها كارآزمايي باليني حاضر شامل 29 ورزشكار مرد تنيس روي ميز مبتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ پا بود كه شركت‌كنندگان به‌صورت تصادفي به دو گروه عصبي‌عضلاني (14 نفر) با ميانگين 2/53±22/14 سال، قد 6/77±169/26 سانتي‌متر و وزن 15/70±77/95 و گروه تركيبي عصبي عضلاني و نوروفيدبك (15 نفر) با ميانگين 2/60±21/73 سال، قد 5/57± 173/42سانتي‌متر و وزن 10/42±77/10 تقسيم شدند. به منظور اندازه‌گيري امواج مغزي و انجام پروتكل نوروفيدبك از دستگاه نوروفيدبك پروكامپ اينفينيتي و نرم‌افزار بيوگراف اينفينيتي نسخه 5 استفاده شد. جهت ارزيابي شاخص توانايي پا و مچ پا و شدت درد به‌ترتيب از پرسش‌نامه ناتواني پا و مچ پا و مقياس بصيري درد استفاده شد. پروتكل توانبخشي به‌مدت 8 هفته انجام شد. براي تجزيه‌و‌تحليل داده ‌ها از روش آماري تي همبسته و كوواريانس يك‌راهه استفاده شد.يافته‌ها نتايج آزمون تي همبسته نشان داد كه دامنه موج تتا، آلفا و امواج حسي‌حركتي در هر دو گروه كاهش معني‌داري داشت (0/05 P) و دامنه موج بتا تنها در گروه تركيبي افزايش معني‌داري داشته است (0/05 P). نتايج آزمون تي همبسته افزايش معني‌داري را در توانايي مچ پا در فعاليت‌هاي روزانه و ورزش در گروه تركيبي و گروه عصبي ‌عضلاني نشان داد (0/05 P). از طرفي نيز نتايج آزمون تحليل كوواريانس يك راهه نشان داد كه بين گروه تركيبي و عصبي‌عضلاني در ميزان دامنه تتا و دامنه بتا تفاوت معني‌داري وجود دارد و اثربخشي در گروه تركيبي بيشتر بود. همچنين نتايج آزمون كوواريانس يك‌راهه نشان داد كه بين گروه تركيبي و عصبي عضلاني در ميزان ناتوانايي مچ پا در ورزش تفاوت معني‌داري وجود دارد و بهبود در گروه تركيبي بيشتر بوده است (0/05 P).نتيجه‌گيري باتوجه‌به نتايج مي توان گفت تمرينات تركيبي (عصبي‌عضلاني و نوروفيدبك) مي‌تواند به‌عنوان توانبخشي در بازيكنان تنيس روي ميز مبتلابه بي‌ثباتي مزمن مچ پا به منظور اصلاح امواج مغزي، بهبود توانايي پا و مچ پا و كاهش درد استفاده شود.