بررسي كنش‌هاي حركتي كودكان با سطوح مختلف اختلال هماهنگي رشدي

مقدمه و اهداف هدف از پژوهش حاضر، بررسي توانايي توليد حركات كنشي در بين كودكان داراي اختلال هماهنگي رشدي و در معرض اين اختلال و مقايسه آن با كودكان سالم هم‌سن و سنين پايين‌تر خودشان بود.مواد و روش‌ها بدين منظور، تعداد 91 نفر پسر در قالب 5 گروه (20 نفر گروه كنترل سالم، 14 نفر داراي اختلال هماهنگي رشدي، 17 نفر درمعرض اختلال هماهنگي رشدي، 20 نفر در گروه كنترل سني1 و 20 نفر در گروه كنترل سني2) به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و در آزمون‌هاي پژوهش حاضر شركت كردند. از پرسش‌نامه اختلال هماهنگي رشدي والدين-7 (DCDQ-7) و آزمون تبحر حركتي برونينكس-اوزرتسكي براي تشخيص كودكان با اختلال هماهنگي رشدي استفاده شد. براي بررسي كنش‌هاي حركتي آزمودني‌ها از آزمون توليد حركات دويي استفاده شد. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري تي مستقل و آنووا انجام شد.يافته‌ها مقايسه عملكرد آزمودني‌ها در شرايط مختلف آزموني نشان داد عملكرد آن‌ها در كنش‌هاي حركتي انتقالي به‌طور معني‌داري بهتر از حالت غيرانتقالي بود (05/P 0). مقايسه حركات در دو شرايط دستور كلامي و تقليد نيز نشان داد در دو گروه داراي اختلال هماهنگي رشدي، عملكرد در حركات تقليدي به‌طور معني‌داري بهتر بود (05/P 0)، درحالي‌كه در گروه كنترل هم‌سن‌وسال، تفاوت معني‌داري بين كنش‌هاي حركتي در دو شرايط ديده نشد (05/P 0). مقايسه‌هاي بين گروهي نيز نشان داد عملكرد دو گروه‌ اختلال هماهنگي رشدي پايين‌تر از گروه كنترل هم‌سن بود. عملكرد گروه اختلال هماهنگي رشدي در شرايط دستور كلامي در مقايسه با گروه كنترل سنين پايين‌تر (8 تا 9 سال) تفاوتي نداشت، درحالي‌كه در شرايط تقليد، گروه داراي اختلال هماهنگي رشدي به‌طور معني‌داري بهتر از گروه سنين پايين‌تر بود.نتيجه‌گيري اين نتايج نشان مي‌دهد آزمودني‌هاي داراي اختلال هماهنگي رشدي در انجام كنش‌هاي حركتي در شرايط دستور كلامي دچار تأخير رشدي هستند.